مینا آتشی

زمینه و هدف: تغییر ساختارها و فرهنگ، فرایندی پیوسته در تمامی جوامع در طول تاریخ می باشد و به تبع آن ضرورت دارد تا با پایش مستمر جامعه وضعیت متغیرهای جامعه شناختی را جهت سیاست گذاری های اجتماعی با دقت مورد مطالعه قرار داد. یکی از تغییرات بنیادین در قرن اخیر حضور گسترده بازتعریف هویت زنانگی و حضور گسترده ایشان در عرصه عمومی جامعه است. از این رو ضرورت دارد تا احساس امنیت زنان به عنوان متغیری تاثیرگذار بر کمیت و کیفیت کنشگری ایشان در جامعه مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. روش و داده ها: در پژوهش حاضر با استفاده از روش پیمایش اجتماعی و با ابزار پرسشنامه و نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، داده های مورد نیاز از 376 زن در سنین 15 تا 65 سال ساکن هفتکل جمع آوری شدند. یافته ها: احساس امنیت زنان هفتکل با متغیرهای تحصیلات، وضعیت تأهّل، قومیت، و وضعیت اقتصادی رابطه معناداری به لحاظ آماری داشته اند. در ارتباط با این متغیرها به ترتیب زنان با تحصیلات دیپلم، متاهل، لر و طبقه متوسط بیشترین احساس امنیت را گزارش نموده اند. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که درک از آسیب پذیری اجتماعی رابطه معنادار و معکوسی با احساس امنیت دارد در حالی که ادراک مثبت زنان از کنترل های اجتماعی به شکل معناداری سبب افزایش احساس امنیت در ایشان می شود. نتیجه گیری: نکته بسیار مهمی که در این مطالعه به لحاظ جامعه شناختی برجسته می شود، ضرورت عبور از احساس ناامنی زنان به عنوان یک مشکل فردی و ارتقاء آن به سطح یک مسئله اجتماعی است. پیام اصلی: نتایج، ضرورت طراحی و اجرای پژوهش در مقیاس گسترده تر و توجه ویژه به راهکارهای ارتقاء احساس امنیت زنان در سیاست گذاری های اجتماعی را یادآور می شود.