سید محمدرضا واقعه دشتی

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی ذهنی بر اساس نظم جویی هیجانی، مهارت های ارتباطی و توانایی حل مسأله در زنان دارای تعارض زناشویی اجرا گردید. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمامی زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان تنکابن در فاصله زمانی اردیبهشت تا آبان 1401 بودند.  به روش نمونه گیری در دسترس 180 نفر از زنانی که دارای تعارض زناشویی بودند و در پرسشنامه تعارض زناشویی نمره بیشتری کسب کردند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار استفاده شده در پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه تعارض زناشویی براتی و ثنایی (1375)، فرم کوتاه مقیاس بهزیستی ذهنی ریف (1985)، مقیاس نظم جویی هیجان گروس و جان (2003)،  پرسشنامه مهارت های ارتباطی ماتسون (1983) و پرسشنامه توانایی حل مسأله هپنر (1988). تجزیه و تحلیل داده ها به روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه بین متغیرهای نظم جویی هیجانی، مهارت های ارتباطی و توانایی حل مسأله با بهزیستی ذهنی در سطح 01/0 مثبت و معنادار است. جهت تعیین بهترین پیش بینی کننده بهزیستی ذهنی از بین متغیرهای پیش بینی کننده نظم جویی هیجانی، مهارت های ارتباطی و توانایی حل مسأله از مدل رگرسیون با روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیر مهارت های ارتباطی قادر به توجیه 9/53 درصد واریانس بهزیستی ذهنی شده است و با اضافه شدن متغیر نظم جویی هیجانی به متغیر مهارت های ارتباطی در مدل دوم باعث اضافه شدن 2درصد واریانس بهزیستی ذهنی شده است و متغیرهای مهارت های ارتباطی و نظم جویی هیجانی توانسته است حدود 3/55 درصد واریانس متغیر بهزیستی ذهنی را توجیه کنند. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت بهزیستی ذهنی بر اساس نظم جویی هیجانی، مهارت های ارتباطی و توانایی حل مسأله در زنان دارای تعارض زناشویی قابل پیش بینی است.

مقدمه: اضطراب و افسردگی از شایع ترین مشکلات روانشناختی هستند که باعث کاهش بهره وری در کارکنان می شوند. هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان اضطراب و افسردگی کارکنان طرح اقماری و اسکان در شرکت های مستقر در جزیره خارگ بود. روش: پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان طرح اقماری و ساکن شرکت های مستقر در جزیره خارگ در سال ۱۴۰۰ بود. با روش در دسترس تعداد ۱۰۴ نفر (۵۲ نفر از طرح اقماری و ۵۲ نفر ساکن جزیره) انتخاب شدند. گردآوری داده ها با پرسشنامه اضطراب-افسردگی-استرس (DASS-۴۲) انجام شد. داده های پژوهش با کمک روش های آمار توصیفی، آزمون پیش فرض های آمار پارامتریک و آنالیز واریانس چند متغیره با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات اضطراب (P=۰/۰۰۰ ،F=۳۱/۳۷ و ۰/۲۳=Eta) و افسردگی (P=۰/۰۰۰ ،F=۲۱/۳۹ و ۰/۱۷=Eta) به طور معناداری در گروه کارکنان ساکن بیشتر از کارکنان طرح اقماری بوده است و بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج یافته ها گویای آن بود که کارکنان ساکن در شرکت های مستقر در جزیره خارگ نسبت به کارکنان طرح اقماری میزان اضطراب و افسردگی بالاتری را تجربه کرده اند. در این راستا به مدیران جزیره توصیه می شود جهت افزایش بهره وری نیروی کاری از روانشناسان صنعتی و سازمانی جهت افزایش عملکرد روانی کارکنان استفاده نمایند.