سیف الله دهقانی ناژوانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت در آب و تزریق آلوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به همراه پلاسمای غنی از پلاکت ها (PRP) در ترمیم تاندون آشیل موش های صحرایی است. 74 سر موش صحرایی از نژاد اسپراگوداولی انتخاب و در 69 سر از آنها آسیب تاندونی ایجاد شد. موش های صحرایی به طور تصادفی به هشت گروه مختلف تقسیم بندی شدند. 5 سر باقیمانده که آسیبی در آنها ایجاد نشده بود به عنوان کنترل سالم در نظر گرفته شد. 72 ساعت پس از جراحی، به گروه ها سلول های جداسازی شده از مغز استخوان و پلاسمای غنی از پلاکت از طریق کتتر تزریق شد. گروه های تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 5 جلسه فعالیت در آب را انجام دادند. در پایان هفته هشتم تاندون آشیل جدا و برای ارزیابی میزان ترمیم تاندونی از رنگ آمیزی اختصاصی شامل Mason Trichrome و H&E استفاده شد. نتایج نشان داد که از لحاظ میزان ترمیم تاندون آشیل تفاوت معناداری در بین گروه های مورد مطالعه وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از بررسی های هیستوپاتولوژیک تفاوت معنی داری از لحاظ تعداد فیبروبلاست ها، رسوب رشت های کلاژن، میزان دانسیته سلولی و قطر تاندونی در گروه های مورد مطالعه را نشان داد. به کارگیری این روش های درمانی به واسطه باند شدن با گیرنده های غشای سلول های هدف مانند فیبروبلاست ها، سلول های بنیادی مزانشیمی و اندوتلیال منجربه فعال شدن یک سری پروتئین های داخل سلولی می گردند که در نتیجه فعالیت آنها واکنش هایی اتفاق می افتد که باعث شکل گیری ماتریکس و سنتز کلاژن می گردد که به ترمیم تاندون کمک می کند.