محمد فتیلی

 پدیده دیوتیسم تحت عنوان تجاوز به معلولین زیاد مورد تحقیق و مطالعه قرار نگرفته است. برای بررسی و تحقیق درباره این که آیا این افراد دچار اختلال های روحی یا روانی هستند یک نظرسنجی اینترنتی از یک جمعیت آماری دویست و نه نفری صورت گرفته و نظرات و واکنش های آن ها در ارتباط با این موضوع ثبت شد. در اولین مشاهدات، پی بردیم که اکثر قریب به اتفاق این افراد به خاطر فعالیت جنسی مرتکب این عمل می شدند. گروه دیگر به واسطه تشویق تحریک شخص معلول به این اقدام سوق پیدا می کردند، این گروه از افراد برخلاف گروه قبلی به خاطر ترجیحات جنسی در ایجاد رابطه جنسی با افراد معلول یک مقاربت جنسی سالم و بدون هیچ گونه ناراحتی خواهند داشت. تحقیق آینده جهت تایید اطلاعات به دست آمده از این تحقیق ضرورت دارد. این مقاله در قالب ترجمه و به صورت تحلیلی و آماری به نگارش در آمده است و در صدد پاسخ به این سوال است که تجاوز به معلولین چگونه و آمار این تجاوز به زبان آمار در چه سطحی خواهد بود.

  بعد از نظام مبتنی بر اصلاح و درمان و شکست پروژه زندان، نسل دوم از مجازات پا به عرصه وجود گذاشت که به نظام عدالت ترمیمی معروف شد، اما در سال های نه چندان دور نسل سوم مجازات به نام عدالت مشارکتی در محافل حقوقی و دکترین بحث و مورد پذیرش قرار گرفت. ولی با روشن شدن سیاست عدالت ترمیمی و مشارکتی سرعت تمایل به سمت آن هم بیشتر و مورد اقبال قرار گرفته است و در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 در چند ماده بحث میانجیگری و حل فصل دعاوی آمده است و این نگاه حتی در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 نیز تحت عناوین مختلفی آمده است که می توان به مجازات جایگزین حبس و نظام نیمه آزادی اشاره نمود. چرا که دخالت دادن بزه دیدگان و بزه کاران در امر جزایی نوعی مشارکت در مجازات و مشارکت در بازپروی فرد بزه کار و بازگرداندن ضلع سوم نظام عدالت کیفری به جامعه خواهد بود. در یک بیان کلی وقتی قانون گذار از عنوان و لفظ «می تواند» استفاده می کند یعنی مشارکت را در حال گسترش دادن می خواهد که این امر در قانون کاهش مجازات حبس به نوعی پرنگ تر شده است.