محمدصالح منصور زعیم

هوش هیجانی، نقش مؤثری در رفتار انسان ها دارد و به ظرفیت افراد برای تشخیص احساسات خود و سایرین اطلاق می شود که به آنها کمک می کند در دیگران انگیزه ایجاد کنند و در ارتباط با آنان به خوبی احساسات خود را مدیریت نمایند. در واقع، این هوش هیجانی است که می تواند با به کارگیری هوش عقلی در جهت هدف گام بردارد. با توجه به این که امروزه هدف اصلی بسیاری از سازمان ها ایجاد و افزایش بهروری سازمان می باشد، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی کارکنان در پیش بینی بهره وری شرکت های تبلیغاتی بین سال های 1399 تا 1401 بود. روش تحقیق استفاده شده روش همبستگی بوده و برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه هوش هیجانی بارآن (1980) با پایایی 82/0 و پرسشنامه بهره وری هرسی و گلداسمیت (1980) با پایایی87/0استفاده گردید. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان شرکت های تبلیغاتی استان البرز (شرکت تعاونی آسانگار، مهرنگار البرز و رویال گرافیک) به تعداد 168 نفر بود. حجم نمونه به تعداد 115 نفر با استفاده از جدول مورگان تعیین گردید و افراد نمونه از طریق روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS-22 و از طریق آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که هوش هیجانی کارکنان می تواند بهره وری آنان را پیش بینی کند. افزون بر آن، بین هوش هیجانی کارکنان و بهره وری آنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

هدف از تحقیق حاضر "تحلیل اثربخشی برنامه های دوره های آموزشی در بهره وری کارکنان و افزایش کارایی مجتمع فولاد میانه است که روش این تحقیق از نظر هدف، کاربردی است و از لحاظ گردآوری اطلاعات توصیفی پیمایشی است.قلمرو موضوعی تحقیق آموزش و نقش آن در عملکرد مدیران و کارکنان، قلمرو مکانی؛ مجتمع فولاد میانه است که قلمرو زمانی آن در اسفند 1400 می باشد.جامعه آماری این پژوهش 50 نفر از مدیران (در سطوح مدیران عالی، مدیران میانی و سرپرستان) و 380 نفر ازکارکنان مجتمع فولاد میانه می باشد. تعداد نمونه کلیه مدیران 46 و کارکنان 152 نفر می باشد. نتایج حاصل از آزمون فریدمن نشان داد که بین مولفه های عملکرد در دو گروه مدیران و کارشناسان تفاوت معنی داری وجود دارد. بر اساس نتایج بدست آمده ترتیب اولویت بندی مولفه های عملکرد از دیدگاه مدیران و کارشناسان به تفکیک به شرح ذیل می باشد: دیدگاه مدیران: اولویت اول: دانش شغلی، اولویت دوم : کارایی، اولویت سوم: مهارت شغلی، اولویت چهارم: رفتار سازمانی ؛ از دیدگاه کارشناسان: اولویت اول: دانش شغلی، اولویت دوم : رفتار سازمانی، اولویت سوم: مهارت شغلی می باشد.