مهدی قنادزاده

پژوهش حاضر، به دنبال واکاوی کیفی تجربه کودک همسری در بین زنان جداشده از همسر در شهر کرمان است. هدف پژوهش، رسیدن به مدل پارادایمی بر اساس برداشت های ذهنی و تفاسیر کنشگران از پدیده کودک همسری در بین زنانی است که از همسر خود جداشده اند. این پژوهش با روش نظریهٔ زمینه ای انجام شده است. مشارکت کنندگان با استفاده از شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند. بر مبنای اصل اشباع نظری، با 14 نفر از زنان مطلقهٔ شهر کرمان که در سن کمتر از هجده سالگی ازدواج کرده بودند مصاحبه شد. مقوله های به دست آمده عبارت اند از نبود خانواده به عنوان پناهگاهی امن، ضعف قوانین در ازدواج، فقر و تنگدستی، پدرسالاری و استیلای قدرت پدر، سنت ها و باروهای مذهبی و فرهنگی، نداشتن درک روشن از هویت خود، دردمندی روحی و جسمی، تجربه خشونت، ناتوانی در مسئولیت های زناشویی، بی قدرتی و ناتوانی در تصمیم گیری، بی علاقگی به زندگی مشترک، ترک و طلاق. مقوله هسته بازاندیشی «خود» در جداشدن از زندگی زودهنگام کودکانه است.