لیلا اظهری

مقدمه: با توجه به آمار بالای تصادفات جاده ای در ایران، عملیات امداد و نجات جاده ای از اهمیت بالایی در نظام سلامت برخوردار است. به کارگیری تکنیک هایی برای کاهش خطا در این فرایندها منجر به افزایش کیفیت این خدمات می گردد که این موضوع کاهش هزینه ها و افزایش سلامت را دربرخواهد داشت. از عناصر اصلی سیستم های مدیریت ایمنی، شناسایی مخاطرات، ارزیابی و کنترل آنها می باشد. در این تحقیق سعی شده است ضمن تعیین فرایندها و فعالیت های مطلوب عملیات امداد و نجات جاده ای، خطاهای این حوزه شناسایی و تحلیل شوند و در نهایت راهکارهایی در خصوص کاهش خطاها ارائه گردد. روش: تحقیق حاضر از نوع کاربردی است و روش مورد استفاده در ارزیابی، کیفی است. برای شناسایی و تحلیل خطاهای بالقوه موجود در عملیات امداد و نجات جاده ای، مدل تجزیه و تحلیل حالات بالقوه خطا (HFMEA) استفاده شده است. یافته ها: عملیات امداد و نجات جاده ای به دو فرایند، 12 زیرفرایند و 53 فعالیت تقسیم شد. تحلیل و خطاهای احتمالی هر فعالیت شناسایی شد، که در مجموع در هر دو فرایند 147 خطا شناسایی، تحلیل و دلایل بالقوه آنها بررسی گردید. از خطاهای شناسایی شده، حدود 48 درصد مربوط به نیروی انسانی، 24 درصد مربوط به نقص تجهیزات، 11 درصد مربوط به روش و فرایند و الباقی به سایر موارد چون سیستم و محیط و غیره مربوط بودند. نتیجه گیری: مباحث مطرح شده در این تحقیق می-تواند در اجرای فرایند عملیات امداد و نجات تصادفات جاده ای، اطلاعات اساسی مورد نیاز در بررسی های ایمنی آتی را به نحوی مطلوب حفظ کند و ارائه اقدامات پیشگیرانه، احتمال وقوع خطاها و پیامدهای حاصل از آنها را به حداقل رساند.

مقدمه: امروزه اعتقاد بر این است که فرهنگ مشتری مداری و تکریم ارباب رجوع باید سر لوحه تمامی فعالیت ها قرار گیرد. هدف اصلی این مقاله بررسی میزان رضایت مندی و عوامل مؤثر بر آن در بین مددجویان و مراجعین بخش فیزیوتراپی جمعیت هلال احمر شهرستان همدان است. روش ها: این تحقیق از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها از نوع تحقیقات پیمایشی و از نظر روش تحلیل داده ها از نوع همبستگی محسوب می شود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. جامعه آماری پژوهش 210 نفر از مددجویان و مراجعین بخش فیزیوتراپی در یک دوره در سال 1389 بودند که تعداد نمونه 66 نفر تعیین گردید. یافته ها: میزان رضایت مندی پاسخگویان به طور کلی بر حسب جنسیت، سن و تحصیلات همگی بالاتر از حدمتوسط (بالاتر از عدد 3 با ملاک 5) بوده و همچنین مشارکت در فرایند درمان، کارایی وسیله توانبخشی، مقررات و انضباط برخورد با مددجویان، رفتار و برخورد مناسب با مددجویان، پشتکار و جدیت در ارائه خدمات و خودجوشی مرکز در ارائه خدمات همگی با رضایت مندی مددجویان ارتباط معنی دار داشتند. نتیجه گیری: لازم است مسئولین و مدیران مربوطه تلاش کنند تا با مشارکت مددجو در فرایند درمان خود، ارتقای کیفیت وسایل توانبخشی، حضور و ارائه خدمات به موقع، برقراری رابطه عاطفی و مناسب با بیماران و ... زمینه بهبود رضایتنمدی مددجویان را فراهم کنند.