حسین سپاسی مقدم

yمقدمه: فرسودگی شغلی، یک سندرم روان شناختی خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کاهش کفایت شخصی است. فرسودگی شغلی، بیشتر در افرادی که در کارشان مستقیماً با مردم سروکار دارند اتفاق می افتد. امدادگران نیز ممکن است فرسودگی شغلی را تجربه کنند. بنابراین، بسیار مهم است که عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در آنان شناخته و درک شود. این امر باعث می گردد تا از بسیاری از آسیب های روان شناختی در آنان جلوگیری شود. این مطالعه بر آن است تا ارتباط برخی از متغیرهای دموگرافیک را با فرسودگی شغلی، در امدادگران بررسی کند. روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی است که به صورت مقطعی در سال 1389 در بین شعب چهارده گانه جمعیت هلال احمر استان تهران صورت پذیرفت. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش تمامی امدادگران شعب چهارده گانه جمعیت هلال احمر استان تهران بودند. تمام امدادگران شعب جمعیت هلال احمر استان مورد سرشماری قرار گرفتند. تعداد افراد شرکت کننده در مطالعه جمعاً 297 نفر بود. با توجه به اینکه تمام این امدادگران مرد هستند، افراد مورد بررسی در این مطالعه، همگی مرد بودند. اطلاعات دموگرافیک مربوط به شرکت کنندگان در مطالعه، به وسیله پرسشنامه ای محقق ساخته جمع آوری گردید. برای ارزیابی درجه فرسودگی شغلی شرکت کنندگان در این مطالعه از پرسشنامه استاندارد شده فرسودگی شغلی مسلچ استفاده شد. در این پژوهش، نرم افزار SPSS برای ورود و تحلیل آماری داده ها، به کار گرفته شد و از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مجذور خی استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد بین کفایت شخصی و سن رابطه مثبت و معنا دار ضعیفی وجود دارد (138/0=r، 05/0> P). همچنین بین کفایت شخصی با تعداد شیفت در ماه گذشته، این ارتباط ضعیف و معنی دار مشاهده شده است (170/0=r، 05/0> P). به علاوه بین سابقه امدادگری، تعداد مشارکت در امدادرسانی حوادث مجروح دار در ماه قبل، سطح تحصیلات و نوع امدادگری با مؤلفه های فرسودگی شغلی هیچ رابطه ای مشاهده نشد. نتیجه گیری: می توان گفت که متغیرهای دموگرافیک بررسی شده در این پژوهش، ارتباطی با فرسودگی شغلی امدادگران نداشته اند. البته با توجه به اینکه همه امدادگران مورد مطالعه مرد بودند، لذا تعمیم نتایج این پژوهش به امدادگران زن باید با احتیاط صورت گیرد.

مقدمه: باتوجه به ضروررت کاهش زمان انتقال ودرمان بیماران، مسئله انتقال بیماران به وسیله هواپیما یا هلی کوپتر می تواند نقش مهمی درکاهش مرگ و میر بیماران ایفا می نماید هدف از این مقاله بررسی دموگرافیک بیماران منتقل شده توسط هلیکوپتر امداد به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران، با هدف ضرروت مناسب برای تریاژ مصدومان و استفاده مناسبتر از امکانات می باشد. روش ها: دراین مطالعه پرونده های بیماران منتقل شده توسط اورژانس هوایی به بیمارستان امام خمینی (ره) از شروع پایه گذاری اورژانس هوایی (خرداد 1379 ) تا پایان اسفند 1380 مورد بررسی از لحاظ اپیدمیولوژی تروما و چگونگی خدمات دهی اورژانس قرار گرفتند. یافته ها: از 158 بیمارمورد مطالعه 92% بیماران بر اثر تصادف آسیب دیده بودند. شایع ترین محلهای آسیب اندام ها و سپس سر وگردن بود و شدیدترین آسیب دربیماران مولتیپل ترومای دچار آسیب به سر وگردن و توراکس دیده شد. میانگین فاصله زمانی بین ورود بیمار به اورژانس واولین ویزیت پزشک 23 دقیقه بود و اکثر بیماران در سرویس جراحی عمومی وسپس در سرویس ارتوپدی مورد درمان قرار گرفته بودند . نتیجه گیری: استفاده از معیار مناسب جهت غربالگری بیماران امداد هوایی ضروری به نظر می رسد. همچنین تعداد بالای بیماران نیازمند خدمات سرویس اورتوپدی و جراحی عمومی نشانهء لزوم تجهیز بیشتر نیرو و امکانات امداد هوایی در این زمینه است.

مقدمه: هر فعالیتی، زمانی می تواند به بهترین نحو ارائه شود که پیش بینی ها و برنامه ریزی های لازم در خصوص آن صورت گرفته باشد. با نظر سنجی از افرادی که به طور مستقیم با فعالیت مورد نظر درگیرند، می توان فعالیت ها را متناسب با شرایط آنها، بهتر اجرا کرد. در محلات شهرهای بزرگ طراحی و اجرا شد. روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی افراد ساکن شهرهای تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز در سال 1385 انجام شد . ، هر شهر با توجه به مناطق شهرداری تقسیم بندی گردید و در هر منطقه پرسشنامه ای با هدف امکان سنجی تشکیل کانون محلات به صورت تصادفی بین مردم توزیع شد. یافته ها: لزوم تشکیل کانون محلات در شهرهای بزرگ از نظر 76/65 درصد پاسخ دهندگان به میزان زیاد به بالا بوده است و میزان علاقه مندی حدود 81 درصد پاسخ دهندگان به فعالیت در تیم های امدادرسانی کانون محلات، متوسط به بالا بود. نتیجه گیری: مردم شهرهای بزرگ به تشکیل کانون های امدادی و فعالیت در تیم های امدادرسانی کانون محلات علاقه وافری نشان می دهند. به نظر می رسد با توجه به آسیب پذیری کشورمان و علاقه مردم به شرکت در فعالیت های امدادرسانی، تشکیل و سازماندهی کانون های امدادی محلات، امری ضروری است.

مقدمه: یکی از راهکارهای کاهش تلفات و خسارات ناشی از زلزله ارتقای سطح آگاهی و آمادگی مردم جامعه از طریق اجرای مانور است. با توجه به این که تقریبا نیمی از جمعیت کشور را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند، اجرای مانور در مدارس از اهمیت خاصی برخوردار است. جمعیت هلال احمر به عنوان یکی از دست اندر کاران اجرای این مانور به منظور آگاهی از نظرات و پیشنهادات شرکت کنندگان در مانور و با هدف برنامه ریزی و اجرای بهتر آن در سال های آینده به ارزشیابی دهمین مانور زلزله و ایمنی در مدارس پرداخته است. روش ها:تعداد 1500 نفر به روش نمونه گیری غیر احتمالی (در دسترس)در این مطالعه پیمایشی وارد شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. یافته ها: نتایج نشان می دهد 60 درصد دانش آموزان از عملکرد امدادگران جمعیت هلال احمر و آتش نشانی در برگزاری مانور رضایت دارند. حدود 50 درصد دانش آموزان در حد بسیار زیاد و زیاد از برنامه های تدارک دیده شده در مانور راضی هستند؛ اما بیش از نیمی از شرکت کنندگان اظهار کردند که از آموزش های امدادی مانورهای قبلی هیچ استفاده ای نکرده اند. نتیجه گیری: در مجموع دانش آموزان از عملکرد مجریان و برنامه های مانور رضایت قابل قبولی داشتند؛ اما به منظور اجرای بهتر مانور بایستی بر کاربردی بودن برنامه ها و رعایت برخی نکات آموزشی ایمنی حین اجرای مانور تاکید بیشتری شود

مقدمه بهره مندی بیشتر از خدمات داوطلبانه نیازمند سازماندهی و سیاست گزاری های راهبردی است. در راستای نیل به این هدف، توجه به علایق وسلیقه های داوطلبان با توجه به محوریت آنها در ارائه خدمات امری ضروری می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان علاقه مندی مردم ایران به شرکت در برخی فعالیت های داوطلبانه جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران می باشد.: روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی افراد ساکن در شهرهای تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز در سال 1385 انجام شد. نمونه گیری براساس روش خوشه ای انجام و هر شهر با توجه به مناطق شهرداری تقسیم و در هر منطقه پرسشنامه ها به صورت تصادفی بین مردم توزیع شد. یافته ها: علاقه مندی به میزان خیلی زیاد در بین پاسخ دهندگان به شرکت در دوره های آموزشی91/22درصد، فعالیت در تیم های عملیاتی امداد و نجات 11/19 درصد، فعالیت در زمینه های بهداشتی 91/44 درصد، فعالیت در زمینه ترویج صلح و دوستی 88/26 درصد، فعالیت در زمینه برنامه های زیست محیطی 62/34 درصد، فعالیت در زمینه برنامه های دلجویی 86/29 درصد و فعالیت در زمینه اطلاع رسانی به عموم مردم 16 درصد بود. نتیجه گیری: شرکت در فعالیت های بهداشتی و شرکت درفعالیت های اطلاع رسانی به ترتیب بیشترین و کمترین میزان علاقه مندی را در بین مردم 5 شهر بزرگ به خود اختصاص داد. میزان علاقه مندی به شرکت در برنامه های زیست محیطی رتبه بالایی داشت؛ هرچند میزان علاقه مندی به فعالیت در تیم های عملیاتی از رتبه بالایی برخوردار نبود.