فاطمه گلبداغی

سند ۲۰۳۰ مقدمه ای دارد مبنی بر این که رهبران و مردم جهان بر آن هستند که تا سال ۲۰۳۰، به فقر، گرسنگی، خشونت، فساد، قاچاق و... پایان دهند و به سوی کرامت انسانی، صلح، عدالت، رعایت برابری، رفاه، مدیریت پایدار منابع طبیعی، گسترش بهداشت، تامین آب آشامیدنی برای همه، توانمندسازی زنان و دختران، محترم شمردن تنوع فرهنگی، حمایت از اقشار آسیب پذیر، مردمسالاری، بهبود محیط زیست، توسعه مناطق روستایی، توسعه آموزش های عمومی و فنی و حرفه ای، ترویج تفاهم، اشتغالزایی، و نظایر این ها حرکت کنند. سپس بر لزوم تلاش همه دولت ها برای رسیدن به اهداف توسعه ای ۲۰۳۰ تأکید شده است. امروزه کشور را انواع و اقسام تهاجمات فرهنگی تهدید می کند، تهدیداتی که با تاثیر بر فرهنگ متعارف جامعه، تمدن اسلامی را دچار مخاطره می کند. حال برخی دولتمردان ایران بدون در نظر گرفتن مصالح کشور و توجه به آموزه های اسلامی، بدون فکر یا حتی طرح چنین برنامه ای با صاحب نظران و کارشناسان، بی سر و صدا سندی را تصویب می کنند با عنوان 2030 که مطابق آن می بایست کشور ما نیز همچون دیگر کشورهای اروپایی و آسیایی که فرهنگ و تمدنی غنی و محکم چون تمدن کهن اسلامی برای تربیت شخصیت والای انسانها ندارند، آموزش های یکسانی ترتیب داده و به عبارتی اجازه دخالت دست های پشت پرده را در آموزش نسل آینده ساز کشورمان بدهد. در چارچوب عمل 2030 به واژه هایی همچون شهروند جهانی و برابری جنسیتی اشاره شده است اما این سند با مخالفت های گسترده ای از سوی صاحبنظران و کارشناسان فرهنگی و اسلامی مواجه شد و آن را مغایر با اصول اساسی اسلام در آموزش و پرورش شخصیت های والا دانستند. این مباحث از سوی برخی صاحبنظران و کارشناسان در شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز مورد نقد است و حتی برخی معتقدند که تصویب و اجرای این سند دگرگونیهای بسیاری را در آموزش کشور ایجاد خواهد کرد که از جمله آن میتوان به حذف کلیشه های جنسی و ارائه آموزش های جنسی به کودکان و حذف برخی مفاهیم قرآنی و ارزشی از کتابهای درسی بهبهانه ترویج صلح و نبود خشونت اشاره کرد.