مریم کوه گیوی

با توجه به تغییرات سریع محیطی در عصر حاضر، اهمیت نوآوری دولت ها برای مقابله با تغییرات، روز به روز بیشتر می شود. با این حال، اعضای سازمان به دلیل عدم اعتماد، وسواس نسبت به موفقیت های گذشته، بی اعتمادی به استراتژی های ناشی از تغییر، هزینه های نسبتاً زیاد، تهدید ارزش و حوادث و عواملی از این دست ممکن است در برابر تغییر و نوآوری مقاومت نشان دهند. سازمان ها برای غلبه بر این مقاومت ها و نوآوری موفق، به مدیریت تغییر نیاز دارند. لذا در نبود شواهد کافی در ایران، هدف این مطالعه بررسی تأثیر مدیریت تغییر بر نوآوری سازمانی از طریق رفتار نوآورانه در سازمان های دولتی استان خوزستان بوده است. متغیرهای مستقل، چهار عنصر مدیریت تغییر (هدف سازمانی، رهبری تحول آفرین، مشارکت و ارتباطات، آموزش و پرورش)، متغیر وابسته، نوآوری سازمانی و متغیر میانجی، رفتار نوآورانه کارکنان است. داده های مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل از کارکنان ادارات دولتی استان خوزستان جمع آوری شده است. در این راستا 230 پرسشنامه جمع آوری شد و بر اساس رویکرد معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS 2 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. در همین راستا نتایج نشان داد که سه عامل رهبری تحول آفرین، مشارکت و ارتباطات و آموزش و پرورش بر رفتار نوآورانه تأثیر مثبت و معنادار دارد. همچنین هدف سازمانی، رهبری تحول آفرین و مشارکت و ارتباطات اثر مستقیم و معنادار بر نوآوری سازمانی دارد. علاوه بر این رهبری تحول آفرین و آموزش و پرورش از طریق رفتار نوآورانه نیز به صورت غیرمستقیم بر نوآوری سازمانی تأثیر دارد.

نوآوری های تکنولوژیکی اغلب به طراحی مجدد در مدل های کسب و کار شرکت های در بدو تاسیس منجر می شود و آنها را ملزم به ادغام دانش خارجی جدید در فعالیت های داخلی می کند. در واقع از طریق ظرفیت جذب، شرکت ها می توانند دانش خارجی را به نوآوری تبدیل کنند. بدین ترتیب، نتیجه مطلوب ظرفیت جذب، استفاده از دانش جدید برای اهداف تجاری و طراحی مدل تجاری خواهد بود. لذا هدف این مطالعه بررسی نقش ظرفیت جذب در طراحی مدل های تجاری بر اساس نقش واسطه ای استراتژی نوآوری در شرکت های کوچک و متوسط استان خوزستان بوده است. برای این منظور 238 پرسشنامه در شرکت های تولیدی کوچک و متوسط استان خوزستان جمع آوری شد و از طریق مدلیابی معادلات ساختاری، مدل پژوهش برآورد گردید. نتایج نشان داد که جذب و کسب دانش خارجی بر استراتژی نوآوری اکتشافی و استثماری تأثیر ندارد. با این حال تبدیل و بهره برداری دانش خارجی به عنوان دومین عامل ظرفیت جذب دانش اثر مثبت و معنادار بر هر دو استراتژی نوآوری اکتشافی و استثماری داشته است. علاوه بر این استراتژی نوآوری اکتشافی و استثماری منجر به تازگی و کارایی مدل تجاری شده است. این مطالعه پیامدهای ظرفیت جذب بر استراتژی های نوآوری، که به طراحی مجدد مدل های کسب وکار منتج می شود را گوشزد می کند.