سید عباس دادور

در کشور ما، هر کی از صنایع دفاعی با روش متفاوتی ارتباط میان خود و دانشگاه ها را برقرار و از توانمندی های آن ها، برای پیشبرد اهداف و مأموریت های خود استفاده می کنند. در برخی موارد این روش ها چندان اثربخش نیست. دلیل اصلی این امر را می توان، نبود شناخت کافی از عوامل مؤثر بر موفقیت همکاری بین صنعت و دانشگاه دانست. پژوهش حاضر، سعی دارد با مطالعه مدل های ارتباط میان دانشگاه و صنعت در جامعه های پیشرفته و بررسی عوامل مؤثر بر موفقیت این تعاملات، عامل های کلیدی و میزان تأثیر هر کی بر موفقیت همکاری را در قالب مدلی ارائه نماید. بدین منظور، با مرور ادبیات موضوع، 19 عامل کلیدی مؤثر در موفقیت همکاری در قالب چهار بعُد شناسایی و در یک مدل ارائه گردید. سپس نظر اساتید و خبرگان با استفاده از ابزار پرسش نامه جمع آوری شد. با تحلیل داده های بدست- آمده، مؤثربودن با نبودن هر بعُد یا عامل بر موفقیت همکاری دانشگاه و صنایع دفاعی مشخص گردید. در ادامه، پرسشنامه دیگری برای کاربران طراحی و توزیع گردید و به وسیله تحلیل عاملی تأ ییدی و تحلیل مسیر، تاثیرگذاری تمامی عامل ها بر موفقیت همکاری، تحلیل و تأ یید شد. در پایان، با استفاده از نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری، فرضیه ها و مدل پیشنهادی تأ یید و راهکارها و پیشنهادات کاربردی جهت بهبود همکاری های دانشگاه ها و صنایع دفاعی کشور ارائه گردید.