مهشید سادات فیروزآبادی

پرخاشگری به عنوان واکنشی دربرابر فشارهای بیرونی در کودکی شکل می گیرد و درصورت اصلاح نشدن، به عنوان عادت رفتاری در بزرگسالی ادامه می یابد؛ بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی همدلی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر پرخاشگری کودکان پیش دبستانی انجام شده است. مطالعه حاضر، نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری است. جامعه آماری شامل تمامی کودکان دوره پیش دبستانی ناحیه چهار آموزش وپرورش شهر اصفهان در سال تحصیلی 1399-۱۳۹8 هستند. 30 کودک از بین کودکانی که نمره پایین تری در مقیاس همدلی شناختی و عاطفی (فرم والدین) و نمره بالاتری در مقیاس پرخاشگری داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه گزینش هم سالان نیز از آنها گرفته شد. گروه آزمایش 8 جلسه آموزش گروهی همدلی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری را دریافت کردند و پس آزمون برگزار شد. پس از 45 روز دوباره تست ها تکرار شد و نتایج آزمون ها با استفاده از SPSS-23 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد در پرخاشگری و هر سه مؤلفه آن شامل ارتباطی، آشکار و جامعه پسند، تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری معنی دار است (001/0>p)؛ بنابراین، می توان گفت که آموزش گروهی همدلی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری در بهبود پرخاشگری و ابعاد آن در پس آزمون تأثیر معنی داری داشته است و اثرات آموزش در پیگیری هم باقی مانده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش بر اثرگذاری آموزش گروهی همدلی با روش شناختی رفتاری در کاهش پرخاشگری و بهبود عملکرد رفتاری کودکان پیش دبستانی و ایجاد روش های نوین در مداخلات بالینی کودکان تأکید دارد.