حسین پورعابد

شیوع بالای اضطراب اجتماعی و تداخل جدی این اختلال با زندگی شخصی و حرفه ای افراد، شناسایی عوامل مؤثر بر اضطراب اجتماعی مهم است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مطالعه ارتباط طرح واره های ناسازگار اولیه با اضطراب اجتماعی ورزشکاران با نقش میانجی گر خودپنداره بدنی بود. بدین منظور با مراجعه به باشگاه های ورزشی مختلف، تعداد 280 ورزشکار به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند و پرسش نامه های طرح واره یانگ (1998)، اضطراب اجتماعی جرابک (1996) و خودپنداره بدنی مارش (1996) را تکمیل نمودند. نتایج تحلیل مسیر در نرم افزار اسمارت پی.ال.اس در سطح معناداری 05/0 نشان داد طرح واره های ناسازگار حوزه های بریدگی و طرد (003/0=P، 03/3=T، 34/0=b)، خودگردانی و عملکرد مختل (015/0=P، 43/2=T، 27/0=b)، محدودیت های مختل (۰۰1/0=P، 34/3=T، 42/0=b)، جهت مندی (039/0=P، 06/2=T، 25/0=b) و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری (۰۰9/0=P، 62/2=T، 29/0=b) با اضطراب اجتماعی ارتباط مثبت و معناداری دارند. به علاوه، طرح واره های ناسازگار حوزه های بریدگی و طرد (۰۰۰/0=P، 71/3=T، 18/0-=b)، خودگردانی و عملکرد مختل برابر (۰27/0=P، 22/2=T، 19/0-=b)، و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری (035/0=P، 11/2=T، 20/0=b) با خودپنداره بدنی ارتباط منفی و معناداری دارند. به علاوه، بین طرح واره های ناسازگار محدودیت های مختل برابر (536/0=P، 619/0=T، 06/0-=b) و جهت مندی (392/0=P، 857/0=T، 07/0=b) با خودپنداره بدنی ارتباط معناداری مشاهده نشد. خودپنداره بدنی بین طرح واره های ناسازگار اولیه و اضطراب اجتماعی نقش میانجی معناداری نداشت (05/0<p). در نهایت، خودپنداره بدنی با اضطراب اجتماعی ارتباط منفی و معناداری داشتند (046/0=P، 99/1=T، 10/0-=b). به طور کلی، طرح واره ناسازگار اولیه نقش مهمی در افزایش اضطراب اجتماعی و کاهش خودپنداره بازی می کند، اما خودپنداره بدنی نقش قابل توجهی در ارتباط بین طرح واره های نارسازگار اولیه و اضطراب اجتماعی بازی نمی کنند.