بتول السادات طباطبایی

در سال های اخیر به منظور بهره برداری و سازماندهی هرچه بیشتر جاذبه های گردشگری، ایجاد منط قه نمونه گردشگری به عنوان الگوی توسعه گردشگری انتخاب شده است. استفاده از روش های مناسب برای تعیین بهترین مکان  از میان تعداد زیادی مکان، با بهره گیری از تعدادی معیار ها وشاخص ها برای برنامه ریزی توسعه گردشگری جهت رسیدن به توسعه پایدار ضروری است. این پژوهش با هدف تعیین مناطق نمونه گردشگری با روش منطق فازی انجام شده است. روش تحقیق، رویکرد توصیفی – تحلیلی است و مطالعات کتابخانه ای و میدانی و معیارها بر اساس نظر کارشناسی شامل عوامل محیطی، اقلیم، جاذبه ها، راههای دسترسی و تسهیلات مشخص و میزان ارزش اهمیت هر معیار برآورد گردید، بعد پایگاه داده های مربوط به معیارها در محیط GIS ایجاد گردید. با فازی سازی و سپس ارزش گذاری لایه ها براساس نظر کارشناسان و تلفیق آنها با عملگر گاما و همپوشانی وزنی لایه ها نقشه نهایی به دست آمد و نتایج حاصل از نقشه نهایی نشان می دهد 13375.5 کیلومترمربع در محدوده بسیار مناسب معادل 43.4 درصد و 7875 کیلومتر مربع معادل 25.5 درصد در پهنه مناسب، پهنه متوسط 2379.4 کلیومتر مربع معادل 7.7 درصد و پهنه نامناسب 7167.3 کیلومتر مربع معادل 23.2 درصد را به خود اختصاص داده است. با توجه به نظرات کارشناسان لایه جاذبه ها و تأسیسات و خدمات گردشگری با امتیاز 9/0 بیشترین امتیاز را دارد، لایه راههای ارتباطی و اقلیم 8/0 و لایه توپوگرافی با امتیاز 7/. اولویت بندی شده اند. با استفاده از روش منطق فازی می توان پتانسل ها و توانمندی های بیشتری را نسبت به روش های دیگر شناسایی کرد.