فاطمه امیدبخش امیری

موزه های سراسر جهان، بخشی از هویت هر کشوری را در عرصه های هنری، علمی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مشخص می کنند. حفاظت و نگهداری از آثار تاریخی، امری کاملأ ضروری است؛ چون، آثاری که توسط گذشتگان ، طی سالیان متمادی، خلق شده و تکامل بخشیده شده است، زیربنای آینده ی انسان ها را تشکیل می دهد؛ بطوریکه عمده وظایفِ نسل های مختلف؛ چون، پیشینیان، حفاظت و شناختِ اساسیِ آثار تاریخی و در نظرگرفتنِ مکانِ مناسب برای چنین آثار می باشد. در این مقاله سعی شده است که شباهت ها و تفاوت های عملکردِ موزه بابل و موزه ایران باستان مطالعه شود. پژوهش به روش توصیفی تطبیقی در جهت نقش موزه در ارتقاء آگاهی کودکان برای حفاظت و نگهداری آثار تاریخی، از طریق گردآوری اطلاعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی صورت گرفته است. اهدافِ تحقیقِ حاضر بر این است که با ارائه ی طرحِ نوین، هم آثار تاریخی را برای کودکان، با مفهوم نموده و هم با آموزش های لازم، آنها را در حفاظتِ آثار باستانی، ترغیب و تشویق کرده تا این آموزش ها در ذهن آنها ریشه دوانیده و در افکار، رفتار، کردار و اعمالشان متبلور گردیده و در انتقال دانستِ خود به نسل های بعدی مبادرت ورزیده تا دنیا را جایی برای بهتر زیستن در سایه ی میراث، هویت و فرهنگِ خود، توأم با صلحِ جهانی تبدیل کنند. منظور از کودکان عبارتند از: گروه سنی ب ( سال های آغاز دبستان- کلاس های اول، دوم و سوم) و گروه سنی ج ( تا پایان دبستان- کلاسهای چهارم، پنجم و ششم ).