آزاده شمشاد

هدف: درماندگی مالی می تواند ریسک سرمایه گذاری را برای سرمایه گذاران افزایش دهد، لذا بررسی صورت های مالی توسط فردی مستقل الزامی به نظر خواهد رسید. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین درماندگی مالی و حق الزحمه حسابرسی است. هم چنین به بررسی اثر اندازه شرکت در این رابطه نیز می پردازد. هرچه شرکت ها بزرگ تر یا کوچک تر باشند، می توانند در این رابطه تاثیرگذار باشند.روش شناسی پژوهش: برای آزمون دو فرضیه این پژوهش از رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. جامعه آماری 130 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1392 تا 1401 بوده است (1300 مشاهده سال-شرکت). برای سنجش درماندگی مالی از مدل آلتمن [1] استفاده شده است.یافته ها: نتایج پژوهش وجود ارتباط مثبت و معناداری بین درماندگی مالی و حق الزحمه حسابرسی را نشان می دهد. نتایج نشان داد اندازه شرکت می تواند رابطه بین درماندگی مالی و حق الزحمه حسابرسی را تعدیل می کند. نتایج آزمون های اضافی مبین این است که تفاوت بین اندازه شرکت یعنی بزرگ و کوچک و متوسط دارای تفاوت معناداری در این رابطه می باشد.اصالت/ارزش افزوده علمی: زمانی که شرکت ها دچار درماندگی مالی می شوند، به حسابرسان جهت کاهش هزینه خود فشار می آورند تا حق الزحمه های خود را کاهش دهند. این دستاورد پژوهش می تواند به استفاده کنندگان صورت های مالی و حسابرسان دانش مهمی را منتقل کند.

هدف: پژوهش حاضر به منظور جمع آوری شواهدی در خصوص بررسی ارتباط بین نگهداشت وجه نقد، ارزش شرکت و عملکرد مالی شرکت های تحت محدودیت در تأمین مالی بازار سرمایه ایران انجام گردیده است. روش شناسی پژوهش: بدین منظور این پژوهش در بازه زمانی ۸ ساله بین 1391 لغایت 1398، برای 91 شرکت (تعداد مشاهدات ۷۲۸) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از رگرسیون داده های ترکیبی جهت آزمون روابط بین متغیرها استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که رابطه غیرخطی بین نگهداشت وجه نقد و عملکرد وجود دارد و این رابطه به شکل U معکوس است، همچنین این رابطه با متغیر عملکردی (ROE) به عنوان متغیر جایگزین وجود داشته است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بین سطح غیر بهینه نگهداشت وجه نقد و عملکرد مالی رابطه منفی وجود دارد و نتایج حاکی از این است که شرکت های دارای محدودیت های مالی دست به نگهداشت وجه نقد زده که این امر موجب کاهش عملکرد مالی خواهد شد. اصالت/ارزش افزوده علمی: شواهدی در مورد رابطه غیر خطی بین عملکرد شرکت و نگهداشت وجه نقد در شرایط خاص شرکت (محدودیت در تأمین مالی) ارائه می دهد. این شواهد به مدیران و سرمایه گذاران این بصیرت را می دهد که عملکرد شرکت ها و ارزش آتی آن ها را مورد بررسی قرار دهند و در شرایط خاصی همچون محدودیت در تأمین مالی برای شرکت ها آن ها چگونه تصمیم گیری کنند.