سمیه جعفری ملک آبادی

تصویرپردازی ازجمله فنون ابداع و انتقال معناست و یکی از قوی ترین قالب های ساخت این تصاویر در قرآن، تشبیه است. با وجود اینکه برداشت معنایی از تشبیهات قرآنی سخت تر از خطاب های مطابقی ساده است، مشاهده می شود در قرآن از این قالب به وفور استفاده شده است. برای پاسخ به چرایی این امر، یعنی هدف خداوند از تصویرپردازی این تشبیهات، باید هدف نهایی نزول قرآن را در نظر گرفت؛ یعنی انسان سازی در همه ساحات وجود آن. با توجه به اینکه فهم این اهداف مبتنی بر فهم دقیق تشبیه به کار رفته و ارکان آن، در این پژوهش ابتدا تشبیهات به طور دقیق، تحلیل سپس اهداف آن استنباط می شوند. بر این اساس، مقاله حاضر، تحقیقی بنیادی نظری و اکتشافی خواهد بود و روش تحقیق نیز توصیفی تحلیلی است. در بیان ضرورت چنین پژوهشی، علاوه بر اینکه عدم درک معانی و اهداف این آیات، مخل رسیدن به هدف هدایت گری قرآن است، باید در نظر داشت تاکنون با چنین نگرشی، تصویرپردازی تشبیهات قرآن تحلیل نشده است. از بین ساحات سه گانه انسان، تشبیهات قرآنی، کنش های انسانی را به صورت مستقیم هدف قرار نداده است، بلکه بینش ها و گرایش ها (باورها، خلقیات و احساسات) را مدنظر قرار داده است؛ بنابراین، اهداف خداوند از این تصویرپردازی ها در ایجاد، اصلاح و تکمیل این دو ساحت برشمرده می شود.

با توجه به جایگاه ویژه استعاره در افزون سازی معنا، فهم معانی ابداع شده توسط استعاره و انتقال صحیح آن به زبان دیگر، از ملاک های مهم یک ترجمه محسوب می شود . در این پژوهش با هدف دستیابی به کیفیت انتقال استعاره های آیات حجاب، ده ترجمه فارسی آیتی، انصاریان، الهی قمشه ای، صلواتی، کاویانپور، موسوی گرمارودی، فولادوند، مشکینی، مکارم شیرازی و معزی مورد بررسی قرار گرفته است. مباحث مربوط به پوشش، گرچه در شش آیه از قرآن مطرح می شود، اما فقط پنج آیه شامل استعاره است. این تحقیق در گام نخست، استعاره ها را بر اساس دو نظریه سنتی و مفهومی مورد تحلیل قرار می دهد تا معانی ابداع شده از آن ها به دقت استخراج گردد؛ سپس با انطباق سنجی با الگوی نیومارک، درصدد است شیوه صحیح برگرداندن استعارها را به دست آورد. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی و استنباطی انجام گرفته است. تحلیل استعاره بر اساس دو نظریه نیز، زمینه برداشت کامل و صحیح تر را فراهم می کند. معانی به دست آمده بر اساس این دو نظریه تقریباً شبیه به هم است و این نتیجه باعث می شود در صحت معانی به دست آمده اطمینان بیشتری حاصل گردد. بررسی ترجمه ها، نشان می دهد که مترجمان در برگرداندن این فن، نظام مند عمل نکرده و از نظریه ای خاص تبعیت ننموده اند. از میان ده مورد بررسی شده، ترجمه های فولادوند، کاویانپور، گرمارودی، مشکینی و معزی در انتقال استعاره دقیق تر بوده و بیشتر از شیوه تحت اللفظی بهره برده اند.