محمدرضا هل فروش

مدیریت یکپارچه شهری «مدیریت افقی» است، نه مدیریت «عمودی»، یعنی اینکه تمام سازمان ها و نهادهای درگیر در مدیریت شهری به صورت افقی و هماهنگ در کنار یکدیگر قرار دارند. لذا این پژوهش ضمن بررسی و تحلیل ساختار مدیریت شهری بافت تاریخی کلان شهر شیراز به دنبال به کارگیری الگوهای جدید مدیریت شهری ازجمله مدیریت یکپارچه شهری در این سکونتگاه می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای استخراج گردیده است. ابزار پژوهش نیز شامل مصاحبه و پرسشنامه می باشد. جامعه آماری شامل نهادهای دولتی و عمومی و ساکنین بافت تاریخی کلان شهر شیراز می باشد. حجم نمونه برای بخش دولتی و عمومی 128 و برای ساکنین 382 برآورد گردیده است. تحلیل آماری داده ها نیز از طریق نرم افزارهای SPSS و Amos Graphic و با استفاده از رویکرد مدل-سازی معادله ساختاری واریانس محور و کوواریانس محور صورت گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که تقویت هم افزایی و تشریک مساعی درون نهادی و برون نهادی می تواند منجر به تقویت مدیریت یکپارچه شهری در بافت تاریخی کلان شهر شیراز شود و برعکس کاهش آن منجر به مدیریتی عمودی و موازی می گردد. همچنین برای دست یابی به مدیریت یکپارچه شهری مبتنی بر حکمروایی خوب شهری در بافت تاریخی باید تمایل ساکنین به مشارکت در مدیریت شهری را افزایش داد که برای تحقق این امر باید ظرفیت و نهادسازی محلی را نیز تقویت نمود.

هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل ابزارهای مدیریت شهری اثرگذار بر مدیریت یکپارچه بافت تاریخی کلان شهر شیراز و اثرات و نقش هرکدام از این ابزارها ازجمله سازمان و تشکیلات، قوانین و مقررات، زیرساخت های اطلاعاتی، منابع انسانی و منابع مالی بر مدیریت شهری این بخش از کلان شهر شیراز است. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی است که اطلاعات مورد نیاز آن از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای استخراج شده است. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه است که از طریق روش گلوله برفی در میان جامعه آماری (120 نمونه از متخصصان و کارشناسان سازمان های مدیریت شهری) توزیع شده است. تحلیل آماری داده ها نیز از طریق نرم افزارهای تحلیل آماری از جمله SPSS و Amos Graphic و همچنین Smart PLS و با استفاده از رویکرد مدل سازی معادله ساختاری واریانس محور و کُواریانس محور صورت گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد، میانگین متغیرهای پژوهش در وضعیت موجود پایین تر از حد متوسط قرار دارد و نتایج معادله ساختاری نیز نشان می دهد که همه ابزارهای مدیریت شهری در یکپارچگی بافت تاریخی شهر شیراز تأثیر مستقیم دارند. در میان عوامل مطالعه شده، نقش عوامل سازمانی و قانونی پررنگ تر از سایر ابزارها و عوامل است؛ بنابراین پیشنهاد می شود برای تحقق مدیریت یکپارچه شهری در بافت تاریخی کلان شهر شیراز همه ابزارهای مدیریت شهری باید تقویت شوند. از جمله مهم ترین اقدامات موردنیاز، برطرف کردن خلأ قوانین موجود و حرکت به سمت هم افزایی درون نهادی و میان نهادی است که تقویت شود و از زیرساخت های اطلاعاتی ازجمله WebGIS و SDI برای تسهیل این امر استفاده مفید و مؤثر شود.