محمدعلی جوان پور

سرمایه انسانی، شامل شایستگی ها، دانش، ویژگی های اجتماعی و شخصیتی، شامل خلاقیت، تجسم در توانایی برای انجام کاری جهت تولید ارزش اقتصادی است. سرمایه اجتماعی می تواند مزایایی در راستای انتظام و انسجام درون ی و ک ارکردی س یستم در جهت تحقق اهداف و مطلوبیت های مورد نظر برای سازمان ها به ارمغان آورد. پس شایسته توجه و ت وسعه اس ت. توسعه سرمایه اجتماعی مستلزم توجه به ملزومات و بسترسازی مناسب در این زمینه است. این تحقیق به بررسی اعتبار مدل رشد و توسعه سرمایه های اجتماعی در سازمان های دولتی می پردازد. تحقیق حاضر یک تحقیق کاربردی از نوع توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری شامل تمام کارشناسان و کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر تهران است که به موضوع تحقیق آگاهی داشته و حجم آنها 175 نفر و بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 120 نفر تعیین شد که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و به کمک نرم افزار spss 23 و PLS صورت گرفت. به منظور بررسی اعتبار مدل، از آزمون های تحلیل عاملی تأییدی، معادلات ساختاری، تحلیل مسیر و سایر آزمون های آماری مربوط استفاده شد. در بحث اعتبارسنجی نتایج، پژوهش حاکی از برازش مناسب مدل مفهومی، بر مبنای شاخص های مقادیر قابل قبول و معنادار ضرایب مسیر، بارهای عاملی، واریانس تبیین شده و روایی متقاطع شاخص افزونگی بود. بر مبنای تحلیل ها، مشخص شد که عوامل مختلفی رشد و توسعه سرمایه اجتماعی در سازمان های دولتی را فراهم می آورند که می توان آنها را در پنج مقوله (فرعی) شامل ویژگی های کارمندان، نقش مدیریت در سازمان، استراتژی سازمان، نیروی انسانی و بستر های فرهنگی تقسیم بندی کرد که این عوامل باعث ایجاد و توسعه پدیده سرمایه اجتماعی (به عنوان مقوله محوری) در سازمان ها می شوند.