حسن جهاندار

تفسیر ینابیع العلوم، تصنیف یوسف بن عبیداللّه اَندَخودی، یکی از مهم ترین تفسیرهای کهن فارسی است. این تفسیر که در نیمه دوّم قرن ششم هجری پدید آمده، دارای وجوه اهمّیّت فراوانی است که از آن جمله به طور کلّی می توان به اهمّیّت آن در مطالعات دینی و مذهبی، مطالعات تفسیری، و مطالعات مربوط به زبان و ادب فارسی اشاره کرد. در این پژوهش، افزون بر  معرّفی مفسّر و تحقیق در احوال او، به توصیف ویژگی های ساختاری و اندیشگانی تفسیر، معرّفی و بررسی دستنویس ها، و بررسی برخی ویژگی های زبانی متن پرداخته شده است.

عطاملک جوینی، نویسنده تاریخ جهانگشای جوینی، در نگارش کتاب خود از شعر دیگران بهره برده است. ضبط بسیاری از این اشعار با آنچه در مآخذ اصلی آمده است متفاوت است. در این پژوهش یکی از علل این اختلاف ها را که دستکاری و تغییر عمدی مؤلف باشد، مورد مطالعه قرار داده و با بررسی نمونه ها نشان داده ایم که این نویسنده گاه، با هدف ایجاد هماهنگی بیشتر میان نظم و نثر، به فراخور موضوع کلام، آگاهانه در اشعار دیگران تغییراتی اعمال کرده است. البته این تنها یکی از دلایل است و از این رو در ادامه درباره عوامل دیگر از جمله اختلاف نسخ، احتمال خطای حافظه و تصرّف ذوقی نیز به اختصار توضیحاتی آمده است. عطاملک جوینی، نویسنده تاریخ جهانگشای جوینی، در نگارش کتاب خود از شعر دیگران بهره برده است. ضبط بسیاری از این اشعار با آنچه در مآخذ اصلی آمده است متفاوت است. در این پژوهش یکی از علل این اختلاف ها را که دستکاری و تغییر عمدی مؤلف باشد، مورد مطالعه قرار داده