مهدی ولی پور

هدف: توانمندسازی کارکنان، بسترساز اقتدار پایدار یک سازمان در محیط آشوب ناک عصر فقدان قطعیت هاست. پرسش اصلی این جستار این است که مفهوم و پدیده توانمندسازی کارکنان از منظر مدیران و کارشناسان مدیریت منابع انسانی سازمان چیست؟ الگوی توانمندسازی کارکنان سازمان شامل چه فرایندی است؟ و درنتیجه هدف اصلی پژوهش حاضر، ارائه الگوی توانمندسازی کارکنان سازمان است. روش: روش پژوهش از نظر ماهیت، کیفی و راهبرد اصلی پژوهش، نظریه داده بنیاد و ابزار گردآوری اطلاعات، مصاحبه است. جامعه مورد مطالعه پژوهش، سی نفر از خبرگان شامل مدیران و کارشناسان مدیریت منابع انسانی سازمان عقیدتی سیاسی نیروی انتظامی هستند که به روش نمونه گیری هدفمند، مشارکت کنندگان انتخاب شدند. با توجه به اصل اشباع نظری و مضمونی، مصاحبه تا نفر نوزدهم ادامه یافت و به همین تعداد بسنده شد و درنهایت روابط به دست آمده از داده های حاصل از مصاحبه ها، بر مبنای الگوی پارادایمی «استراوس و کربین» ترسیم شد. یافته ها: الگوی به دست آمده نشان دهنده آن است که فرهنگ سازمانی (مقوله علی) شامل: فضای مناسب آموزش کارکنان، عدالت در سازمان و امنیت شغلی به طور مستقیم در شکل گیری ویژگیهای کارکنان توانمند (مقوله محوری) تأثیر دارد. البته در فرایند توانمندسازی کارکنان، نظام پایش (مقوله زمینهای) و نظام پاداش سازمانی (شرایط مداخلهگر) بر نظام مدیریتی سازمان (مقوله کنش/واکنش) تأثیر میگذارند. نتایج: برون داد الگو به دست آمده، توانمندی کارکنان سازمان است که شاخص های آن شامل خودشکوفایی، نوآوری و خلاقیت و کاهش فشار روانی ناشی از کار است.