محمدحسن رنجبر

هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین تمرکز مالکیت و سودآوری بانک های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با توجه به نقش تعدیلگر اندازه بانک می باشد. برای دستیابی به این هدف، در محاسبه سودآوری بانک از دو شاخص بازده کل دارایی ها (ROA) و بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) استفاده گردید. نمونه ی آماری شامل 15 بانک پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1392 تا 1398 (7 ساله) می باشد. آزمون فرضیات با استفاده از رگرسیون خطی و با نرم افزار ایویوز اجرا گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین تمرکز مالکیت و سودآوری (بازده کل دارایی ها) ارتباط مستقیم وجود دارد ولی بین تمرکز مالکیت و سودآوری (بازده حقوق صاحبان سهام) ارتباط معناداری وجود ندارد. همچنین اندازه بانک ارتباط بین تمرکز مالکیت و سودآوری (بازده کل دارایی ها) را تعدیل می کند در حالیکه اندازه بانک ارتباط بین تمرکز مالکیت و سودآوری (بازده حقوق صاحبان سهام) را تعدیل نمی کند.