محمد آشینه

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه نقش سرمایه اجتماعی در توسعه اجتماعی استان هرمزگان است. درراستای نیل به اهداف پژوهش، از روش تحلیل ثانویه استفاده شده و گردآوری داده های مربوط به سرمایه اجتماعی و توسعه اجتماعی از طریق مراجعه به داده های آمایش سرزمین و سالنامه آماری انجام گرفته است. برای تعیین شاخص های سرمایه اجتماعی چهار شاخص سرانه آموزشی، سرانه فرهنگی، سرانه بهداشتی و سرانه ورزشی براساس داده های سازمان مدیریت انتخاب شدند. همچنین سرمایه اجتماعی در سه سطح خرد، میانی و کلان بر اساس طرح آمایش سرزمین استفاده شد. حجم نمونه با استفاده از روش تمام شماری انجام شد و تمام 13 شهرستان استان انتخاب شدند. در نهایت، با استفاده از نرم افزار Spss  و با به کارگیری آمارهای توصیفی همچون میانگین، انحراف معیار، واریانس و با استفاده از آزمون های استنباطی نظیر پیرسون تجزیه و تحلیل داده ها صورت پذیرفت. میانگین به دست آمده از آمارهای توصیفی نشان می دهد که میانگین سرمایه اجتماعی (74/2) و توسعه اجتماعی (25/375) به ترتیب در سطح متوسط و پایین  قرار دارد. همچنین طبق یافته ها، توسعه اجتماعی در پارسیان در سطح بالایی قرار داشت و کمترین میزان توسعه اجتماعی مربوط به شهرستان سیریک بود. نتایج آزمون استنباطی نشان داد که رابطه ای معکوس بین دو متغیر سرمایه اجتماعی و توسعه اجتماعی وجود دارد؛ این امر ناشی از وجود پیوندهای قوی درون گروهی بین شهروندان هرمزگانی است. براساس نظریه گرانووتر، پیوندهای قوی درون گروهی سبب محدود شدن روابط و در نتیجه، عدم توسعه یافتگی اجتماعی می شود.