الناز یزدان پرست

مقدمه : آموزش بالینی، بخش مهم آموزش در علوم پزشکی می باشد. از جمله مهم ترین موانع اصلی آموزش بالین مشکلات مربوط به سیستم ارزشیابی می باشد. مطالعاتی با نتایج ضد و نقیض در زمینه ی روش های ارزشیابی بالینی انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف مرور نظامند بر تحقیقات انجام شده جهت تعیین روش ارزشیابی بالینی مناسب انجام شده است. روش ها: این مطالعه یک پژوهش مروری نظام مند است که جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Iran doc ، Health.barakat ، SID ، MedLib بین سال های 1398- 1388 و همچنین در بین پایگاه های ISI ، PubMed ، Elsevier ، Science Direct ، Ovid ، Pro Quest ، Google Scholar بین سال های 2010-2019 با استفاده از کلید واژه های Clinical Evalution Evalution ,Medical Sciences Students , Performance Evalution و معادل فارسی آن ها انجام شد و نهایتاً 15 مطالعه که معیارهای ورود به این پژوهش را داشتند انتخاب و بررسی شدند. نتایج: تجمیع مطالعات نشان داد هر کدام از روش های ارزشیابی دارای مزایا و معایبی می باشد از جمله روش ارزشیابی360 درجه می تواند در اصلاح وضعیت نارضایتی دانشجویان مفید واقع شود. در مقایسه ی کارپوشه با لاگ بوک مهم ترین تفاوت بین این دو این است که کارپوشه شامل تفکرات انتقادی دانشجو می باشد. مشاهده ی عملکرد مستقیم امکان بازخورد و ارزشیابی را بدون صرف منابع مالی و انسانی زیاد فراهم می کند. از جمله معایب آزمون مورد بلند این می باشد که روایی و پایایی آن کم می باشد. نتیجه گیری : در یک روش ارزشیابی ویژگی های روایی، پایایی، کاربردی بودن و بازخورد مثبتی که آن روش روی کارآموز ایجاد خواهد کرد، اهمیت زیادی دارند همچنین با توجه به این که توانمندی بالینی دارای ساختاری کاملاً پیچیده است، برای ارزیابی معتبر آن به روش های چندگانه و ترکیبی نیازمندیم و استفاده از هر روش بسته به هدف ارزشیابی دارد.

مقدمه: علی رغم اینکه دوره کارورزی در عرصه، با هدف ارتقاء شایستگی بالینی، افزایش اعتماد به نفس، کسب استقلال و تسهیل گذر نقش از دانشجویی به پرستاری بالینی طراحی شده است این دوره کارایی موثر را ندارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان ارایه مسئولیت به دانشجویان کارورزی در عرصه از دیدگاه دانشجویان، مربیان و پرسنل بیمارستان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی بود که با مشارکت 30 نفر دانشجو، 30 نفر پرسنل بیمارستان و 10 نفر مربی در سال 1397 در کرمان و به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه بررسی میزان ارائه مسئولیت از دیدگاه پرسنل بیمارستان، مربیان و دانشجویان بودند که پس از روان سنجی مورد استفاده قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز توصیفی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج این مطالعه از دیدگاه سه گروه پرسنل، دانشجویان و مربیان نشان داد که بیشتر پرسنل به علت عدم مهارت کافی دانشجو خودشان مراقبت از بیمار را انجام می دادند و دانشجویان در امر مراقبت از بیمارانی که مسئولیت آن ها به عهده خود پرسنل بود، مشارکت داده می شدند. تنها مراقبتی که به عهده دانشجو گذاشته می شد، کنترل علایم حیاتی بود. نتیجه گیری: در صورتی که آموزش بالینی دوره کارورزی در عرصه همراه با دادن مسئولیت و مهارت های پیچیده به دانشجویان باشد رسیدن به استقلال کاری در دانشجویان پرستاری محقق خواهد شد.