طیبه بهزاد افشار

هدف پژوهش حاضر، مقایسه طرحواره های ناسازگار مادران دارای فرزندان مبتلا به اختلالات خلقی، ADHD و سالم مراجعه کننده به بیمارستان روزبه تهران بود. روش پژوهش داده ها از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه ی آماری کلیه مادران کودکان مبتلا به اختلالات خلقی، ADHD و سالم در سال 1399 بود. نمونه آماری شامل 120 نفر از مادران کودکان مبتلا به اختلالات خلقی، ADHD و سالم در شهر تهران بودند که بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند. ابزار اندازه گیری پژوهش پرسشنامه های، ویژگی های شخصیتی (1992) بود. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای هر دو پرسشنامه بالای 70/. به دست آمد. همین طور از روایی محتوا به منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد که برای این منظور پرسشنامه ها به تأیید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده به وسیله تحلیل واریانس یک راهه انجام پذیرفت . یافته ها نشان دادند که در هر سه ویژگی "روان رنجورخویی"، "برون گرایی" و "سازش پذیری"، بین مادران دارای فرزندان سالم با دو گروه دیگر تفاوت معنی داری وجود دارد، میانگین "روان رنجورخویی" و "سازش پذیری" مادرانی که دارای فرزند سالم هستند به طور معنی داری کمتر از مادرانی است که دارای کودک مبتلا به "اختلالات خلقی و ADHD " است. این در حالی است که در ویژگی "برون گرایی"، مادران دارای کودک سالم، نمره بالاتری نسبت به دو گروه دیگر کسب کرده اند. با این وجود بین مادران دارای فرزند مبتلا به اختلالات خلقی و ADHD تفاوت معنی داری مشاهده نمی شود. با این وجود بین مادران دارای فرزند مبتلا به اختلالات خلقی و مادران دارای فرزند ADHD تفاوت معنی داری مشاهده نشد.