ریحانه سلیمانی

واگذاری اماکن ورزشی دولتی به بخش خصوصی از جمله برنامه هایی است که در اهداف بلند مدت اجرایی دولت قرار گرفته است؛ کشورهای در حال توسعه همچون ایران، به دلیل تحولات جهانی با مسائلی همچون افت و خیزهای بالای حمایت های دولتی به بخش ورزش، نبود برنامه های یکپارجه و نبود برنامه ای جامع برای جذب مشارکت بخش خصوصی روبرو بوده اند. هدف از انجام تحقیق شناسایی موانع واگذاری اماکن ورزشی دولتی به بخش خصوصی در استان البرز بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مدیران اماکن ورزشی بخش خصوصی استان البرز بود (172 نفر) که با مراجعه به جدول مورگان و توجه به پدیده افت آزمودنی، محقق 130 نفر از مدیران اماکن ورزشی بخش خصوصی را به عنوان نمونه آماری در نظر گرفت. با توجه به اهداف تحقیق و در جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه محقق ساخته موانع واگذاری خصوصی سازی در ورزش استفاده شد که متغیر های استخراج شده شامل چهار بخش موانع اقتصادی، موانع سیاسی - حقوقی، موانع اجتماعی - فرهنگی و موانع مدیریتی بودند. برای تایید روایی صوری و محتوای پرسشنامه از متخصصان و اساتید رشته مدیریت ورزشی استفاده و مورد تایید قرار گرفت؛ همچنین پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 86/0 به دست آمد. در راستای تحلیل داده های تحقیق از روش آزمون فریدمن برای بررسی و اولویت بندی موانع واگذاری اماکن ورزشی دولتی به بخش خصوصی استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد رتبه های موانع واگذاری اماکن ورزشی دولتی به بخش خصوصی با یکدیگر تفاوت دارند. موانع مدیریتی با میانگین (84/2) اولین اولویت، و بعد از ان به ترتیب موانع اقتصادی با میانگین (66/2)، موانع اجتماعی با میانگین (14/2) و در پایین ترین اولویت موانع سیاسی با میانگین (02/2) جای دارد. پیشنهاد می شود که با واگذاری بخش زیان ده به بخش خصوصی توسط دستگاه های دولتی، کنار گذاشتن بنگاه های دولتی ناتوان و تعامل بین دستگاه های متولی ورزش و حذف موازی کاری-ها می توان شرایط را برای پیشبرد اهداف و از میان برداشتن موانع واگذاری اماکن ورزشی فراهم کرد.