زهرا مشهدی فراهانی

هوش هیجانی به عنوان عامل مهمی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شناخته می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیز هوش و عادی است. روش تحقیق حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی، از روش گردآوری داده ها از نوع میدانی و بر اساس رویکرد توصیفی همبستگی بوده است. جامعه مورد بررسی این تحقیق شامل دانش آموزان مدارس متوسطه دوره اول منطقه 1 تهران به تعداد 2800 نفر بوده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 337 نفر بوده است. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد انجام شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نشان داد که هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی دارای ارتباط مثبت و معناداری می باشد. همچنین این نتیجه حاصل شد که بین دانش آموزان پسر و دختر تیزهوش و عادی در خرده مقیاس های هوش هیجانی تفاوت معنادار وجود دارد و همبستگی بالاتری بین دانش آموزان تیزهوش در ارتباط بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی دیده شده است.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مصاحبه انگیزشی بر خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم پیشرفت بود. در این راستا تعداد 200 نفر از دانش آموزان کم پیشرفت پسر مدارس شهر تهران به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها در تحقیق حاضر پرسشنامه های استاندارد بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام پذیرفته است. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مصاحبه انگیزشی بر خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم پیشرفت پسر مدارس شهر تهران تاثیر مثبت و معناداری دارند. همچنین این نتیجه حاصل شد که خودکارآمدی نیز بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری دارد. این نتیجه حاصل شد که در زمینه کار با دانش آموزان کم پیشرفت، مصاحبه انگیزشی با توجه به ماهیت آن به مثابه یک سبک مشاوره ای بسیار کارآمد و نوید بخش به نظر می رسد که منجر به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم پیشرفت می شود.