سهیلا سیاه پوش کلیایی

سرطان ازجمله بیماری های مزمن به شمار می رود. افراد مبتلا به سرطان به درمان و مراقبت همیشگی نیاز دارند و این امر، بیمار و خانواده ی آنان را در شرایط دشوار قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان افزایش امیدواری و مدیریت خشم مادران دارای کودکان مبتلا به سرطان از خلال آموزش مهارت های زندگی (روابط بین فردی، حل مسئله و کنترل خشم) بود. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری را کلیه ی مادران دارای کودکان مبتلا به سرطان در بیمارستان و نقاهتگاه های موسسه ی محک تشکیل می دادندکه در نیمه ی دوم 1396 تا پایان فروردین 1397 فرزند مبتلا به سرطان ایشان تحت درمان پزشکی قرار داشت. 36 نفر که در پرسشنامه ی امیدواری اشنایدر و همکاران (1991) و کنترل خشم اسپیلبرگر (1999) کمترین نمره را کسب کرده بودند به صورت داوطلبانه در گروه نمونه قرار گرفتند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. آموزش مهارت های زندگی (روابط بین فردی، حل مسئله، کنترل خشم) در 7 جلسه ی 90 دقیقه ای و به صورت هفتگی به گروه آزمایش آموزش داده شد. پس از پایان آموزش، هر دو گروه آزمایش و کنترل مورد پس آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش مهارت های روابط بین فردی، حل مسئله و کنترل خشم بر افزایش امیدواری و مدیریت خشم مادران دارای کودکان مبتلا به سرطان مؤثر است. بنابراین آموزش مهارت های روابط بین فردی، حل مسئله و کنترل خشم را می توان به عنوان یک روش مؤثر جهت کاهش خشم و افزایش امیدواری به کار گرفت.