امید سروی

  این نوشتار به بررسی سودمندی روش فرهنگی در تحلیل تأثیر عوامل نظارتی بر ارزش برند شرکت و همچنین پیش بینی ارزش برند با روش تخمین گر خطی و غیرخطی می پردازد. در این راستا، برای اندازه گیری ارزش برند از نسبت کیوتوبین استفاده شده است. متغیرهای مستقل اولیه در این پژوهش شامل متغیرهای نظارتی (ویژگی های مدیریتی و کمیته حسابرسی) می باشد. یافته های تجربی مربوط به بررسی 190 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1390 تا 1397، نشان می دهد که متغیرهای نسبت مالکان نهادی، استقلال هیئت مدیره، تخصص اعضای هیئت مدیره و مالکیت مدیریتی نسبت به سایر متغیرها قدرت بالاتری در تبیین ارزش برند با استفاده از روش فرهنگی دارند. به علاوه، از نتایج دیگر پژوهش می توان به این موضوع اشاره کرد که در پیش بینی ارزش برند، روش تخمین گر غیرخطی توانایی بالاتری نسبت به روش تخمین گر خطی دارد