بررسی اثر بخشی آموزش معنوی بر خوش بینی دانش آموزان آزار دیده هیجانی
مقدمه:آموزش معنویت سبب افزایش تفکر خوش بینانه در دانش آموزان آزار دیده هیجانی می شودوآنها را در برابر خطرات سلامتی روانی محافظت می کند.هدف پژوهش حاضر اثر بخشی آموزش معنوی بر خوش بینی دانش آموزان آزار دیده هیجانی بود. روش: پژوهش حاضرنیمه آزمایشی با دو گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول در مدرسه نمونه شهر رشتخوار در سال تحصیلی 97-1396 را شامل می شد.. با توجه به محدود بودن جامعه مورد مطالعه، تمامی دانش آموزان که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند، بررسی شدند. پس از توزیع و جمع آوری پرسشنامه های (آزاردیدگی هیجانی، جهت گیری زندگی) دانش آموزانی که در هر دو پرسشنامه نمرات پایینی کسب کرده اند به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه گیری به روش تصادفی انجام شد و پس از آن به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری (کنترل و آزمایش) تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه آزاردیدگی هیجانی، پرسشنامه آزمون جهت گیری زندگی شییر وکارور بود. داده های مورد نیاز تحقیق از 150 پرسشنامه (120 پرسشنامه کل دانش آموزان و 30 نفر در دو گروه آزمایش و کنترل)، بدست آمد. پس از اجرای پیش آزمون بر گروه آزمایش و کنترل،گروه آزمایش، برنامه آموزشی به مدت10 جلسه دریافت کردند. پس از اجرای برنامه آموزشی، دو گروه به پرسشنامه آزار دیدگی هیجانی، پرسشنامه آزمون جهت گیری شییر وکارور پاسخ دادند. برای استنباط نتایج از آزمون های آماری (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از افزایش نمرات مقیاس جهت گیری زندگی،دانش آموزان آزار دیده هیجانی بود که بیانگر اثربخشی آموزش معنوی در افزایش خوش بینی است. نتیجه گیری: آموزش معنویت بر افزایش خوش بینی دانش آموزان آزاردیدگی هیجانی تأثیر مثبت داشته است.