راحله رحمانی حسین آبادی

یکی از وجوه اعجاز قرآن که در دوره های اخیر مورد توجه قرآن پژوهان معاصر قرار گرفته اعجاز روانشناختی قرآن کریم است،قرآن به عنوان کتاب هدایت در حوزه علوم انسانی به فراوانی سخن گفته است از اینرو ضرورت بحث پیرامون رابطه قرآن وعلوم انسانی بیشتر احساس می شود،این نوشتار به روش کتابخانه ای و با بهره گیری از یافته های روانشناسی به صورت توصیفی پس از تبیین روانشناسی رشد و بیان نظرات مختلف پیرامون این موضوع به تبیین مراحل رشد انسان پرداخته و مراد از رشد دراین آیه را رشد روحی وروانی انسان بیان می کند،در مجموع می توان گفت:با توجه به اینکه یکی از کارایی های معجزه آنست که فرد منکر با دیدن آن معجزه مؤمن شود،به نظر می رسد این آیه یکی از گزاره های شگفت انگیز قرآن است نه معجزه علمی وبا توجه به این که هرچند علوم طبیعی و انسانی هر دو در حوزه علوم تجربی قرار دارند ولی به خاطر ویژگی های علوم انسانی ازجمله نسبی بودن ادعاهای مطرح شده در این علم،دلیل قاطعی بر انطباق آن نظریه با حقیقت وجود ندارد و مشکل است که اخبار غیبی قرآن با نظریه های علوم انسانی تطبیق داده شود،از اینرو اثبات اعجاز دراین حوزه و بررسی و نقد آن دشوار است.از اینرو می توان این آیه را به عنوان یکی از شگفتیهای بی نظیر قرآن پذیرفت نه به عنوان معجزه علمی.

با توجه به اختلاف نظر بسیار شیعه و وهابیت در موضوعات مختلف دینی و باتوجه به اینکه یکی از مسائل مورد مناقشه بین پیروان مذاهب اسلامی و جریان وهابیت، موضوع زیارت قبور انبیا، اولیا و مؤمنین است که وهابی ها آن را حرام می دانند و در مقابل پیروان مذاهب اسلامی با تکیه بر منابع یقینی یعنی قرآن و سنت این عمل را حرام نمی دانند، بلکه آن را امری مشروع قلمداد می کنند، این پژوهش در پی آن است تا به بررسی نظر این دو گروه بپردازد. در این مقاله جواز زیارت از دیدگاه مفسران شیعه و اهل سنت و در پی آن ردّ نظر وهابیت مبنی بر حرمت زیارت قبور اثبات گردید.