حسین مام صالحی

اهداف: رضایت فردی زوجین در بیشتر حوزه های زناشویی متأثر از الگوهای ارتباطی آن هاست، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای الگوهای ارتباطی در رابطه بین تمایزیافتگی خود و رضایت جنسی زوجین انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین ساکن شهرستان بوکان در سال1398 بودند. پانصد نفر از زوجین به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و پرسش نامه های تمایزیافتگی خود، الگوهای ارتباطی و رضایت جنسی لارسون، روی آن ها اجرا شد، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و آزمون سوبل به کمک نرم افزارهای SPSS (نسخه 22) و PLS انجام گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد در بررسی معناداری نقش واسطه ای الگوهای ارتباطی در رابطه بین تمایزیافتگی خود و رضایت جنسی مقدار آماره سوبل تست برابر با 18/663 است (P≤ 0/01). بنابراین می توان نتیجه گرفت که متغیر الگوهای ارتباطی در تأثیر بین تمایزیافتگی خود بر رضایت جنسی، نقش میانجی مثبت و معنی داری دارد. از سوی دیگر نیز تأثیر تمایزیافتگی خود بر رضایت جنسی هم به صورت مستقل و هم با حضور متغیر میانجی الگوهای ارتباطی مثبت و معنادار است. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان گفت زوج درمانگران می توانند برای بهبود تعارضات جنسی زوجین در مداخلات خود، بر بهبود الگوهای ارتباطی زوجین تأکید کنند و از این رویکرد جهت پیشگیری از جدایی و طلاق زوجین و شکست آن ها در ازدواجشان استفاده کنند.