مریم دیبازر

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش روش فرنالد و اورتون بر بهبود نارساخوانی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان نارساخوان دختر مقطع ابتدایی شهرستان تبریز در سال تحصیلی 1397 بودند که از این جامعه تعداد 45 دانش آموز نارساخوان دختر مقطع ابتدایی از مرکز اختلالات یادگیری ناحیه 4 شهر تبریز به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی روش فرنالد و روش اورتون (هر گروه 15 نفر) و 15 نفر نیز در گروه کنترل قرار گرفتند. به طوری که برای گروه آزمایش اول آموزش به شیوه فرنالد در 8 جلسه 30 دقیقه ای و گروه آزمایش دوم آموزش به شیوه اورتون در 8 جلسه 30 دقیقه ای ارائه شد و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از آزمون نارساخوانی (نما) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که هر دو روش آموزشی فرنالد و اورتون بر بهبود نارساخوانی دانش آموزان مقطع ابتدایی تأثیر دارد و باعث کاهش میزان نارساخوانی در دانش آموزان می شود. همچنین نتایج نشان داد که آموزش به شیوه فرنالد تأثیر بیشتری نسبت به اورتون بر بهبود نارساخوانی دارد. بنابراین توجه به روش درمانی فرنالد و اورتون بر بهبود نارساخوانی پیشنهاد می شود.