آتنا دادگری

مقدمه: امروزه محیط های آموزشی به طور جدی بر اهمیت آمادگی یادگیری خود راهبر فراگیران تاکید می ورزند و از سوی دیگر آن دسته از روش های آموزشی که در آنها مدرسان می توانند از تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات استفاده نمایند بسیار مورد توجه قرار گرفته است لذا مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش معکوس برمیزان آمادگی یادگیری خود راهبر دانشجویان پرستاری انجام شد . روش: مطالعه ی حاضر مطالعه ایی نیمه تجربی است که بر روی 36 نفر دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری میبد انجام شد. 12 جلسه درس پرستاری بیماری کودکان به روش سنتی سخنرانی بهمراه اسلاید و 12 جلسه به شیوه ی کلاس درس معکوس تدریس شد. ابزار جمع اوری داده ها پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه آمادگی یادگیری خود راهبر فیشر بود که در جلسه ی 12 و جلسه 24 توسط دانشجویان تکمیل و داده ها در نرم افزار آماری spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : نتایج نشان داد که مقایسه ی میزان آمادگی یادگیری خودراهبر نمونه های مورد مطالعه قبل و بعد از مداخله ، اختلاف آماری معناداری داشته است (004/0 = p ) همچنین در حیطه ی رغبت به یادگیری تفاوت معنادار بود(001/0 = p )ولی در حیطه های خود کنترلی و خود مدیریتی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0 p>) . نتیجه گیری :استفاده از روش کلاس درس معکوس می تواند تاثیری مثبتی بر آمادگی یادگیری خود راهبر دانشجویان داشته باشد و در کنار روش های تدریس سنتی مورد استفاده قرار گیرد.