سید میدیا لطیفی

نخستین گام درارزیابی نا برابری های فضایی روستایی شناخت ،دقیق ادبیات این حوزه و تبع آن،تبیین و تحلیل شاخص های توسعه پایدار روستایی است در این راستا پژوهش حاضر به بررسی و سنجش شاخص های توسعه انسانی دردهستان های شهرستان مریوان واقع در استان کردستان بر اساس مولفه های آموزشی،فرهنگی و ورزشی-سیاسی-اداری، برق،گاز،آب-بهداشت و درمان-مخابرات و ارتباطات پرداخته شد، روش انجام تحقیق حاضر توصیفی– تحلیلی است، گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفته، مدل های مورد استفاده در این تحقیق مدل رتبه- اندازه و مدل HDI است که برای سنجش میزان تعدل فضایی بین توزیع خدمات و جمعیت در دهستان این شهرستان می باشد، بر اساس این مدل رتبه اندازه Rاندازه R=0.716 می باشد که نشان دهنده این است که خدمات در دهستان های شهرستان های مریوان نسبت به جمعیت انها یک سان توزیع شده است و تعادل فضایی حاکم است و همچنین بر اساس مدل HDIکه به ترتیب دهستان سرکل با امتیاز(0.95)، خاوومیرآباد(0.9)، کوماسی (0.66) ،سرشیو(0.64)، گلچیدر(0.63)، زریبار (0.36) رتبه اول تا ششم دهستان های شهرستان مریوان را به خود اختصاص دادند.

امروزه در کشورهای در حال توسعه به منظور تقویت زیر بناهای اقتصادی-اجتماعی،رفع عدم تعادل های منطقه ای و در نهایت نیل به توسعه ی منطقه ای پایدار،نیازمند شناسایی و نحوه توزیع امکانات،تسیلات و منابع می باشند در مقاله حاضرشاخصهای توسعه انسانی شامل شاخص های ( محل خرید مایحتاج مردم، آموزشی، فرهنگی و رزشی، مذهبی،سیاسی-اداری،برق،گاز و آب، بهداشتی و درمانی، بازگانیو خدمات،محابرات و ارتباطات) استفاده شده تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ نوع تحقیق، توصیفی- تحلیلی می باشد و از لحاظ گردآوری اطلاعات، اسنادی- کتابخانه ای می باشد ، ابتدا به تعریف توسعه و شاخص های ان پرداخته شد و این شاخص ها در جهان و ایران بر اساس روشهای کتابخانه ای(مقالت،نشریات معتبر داخلی و خارجی مرتبط با موضوع) استفاده شده است؛و برای تجزیه و تحلیل از مدل(HDI) مورد ارزیابی قرار گرفته است یافته های تحقیق حاکی از آن است که دهستان سرا رتبه اول و به ترتیب دهستان های گل تپه، امام،ذوالفقار،خورخوره،تیلکو،میرده،صاحب و تموغه، ترجان و چهل چشمه در رتبه های بعدی قرار دارند. به طور کلی تنها دهستان توسعه یافته شهرستان دهستان سرا می باشد، و دهستان های امام و ذوالفقار دهستان های در سطح متوسط توسعه یافتگی قرار دارند. و در این شهرستان از 11 دهستانی که وجود دارد 7 دهستان محروم هستند.

پارکینگ به عنوان یکی از مهم ترین زیرساخت های شهری نقش عمده ای در کاهش پارک حاشیه ای و روانی ترافیک ایفا می کند. مکانیابی پارکینگ ها، متاثر از عوامل متعددی است که بررسی همه جانبه این عوامل در توزیع مناسب پارکینگ در فضاهای شهری ضروری است. در این پژوهش، مکان بهینه برای برای استقرار پارکینگ طبقاتی در شهر تبریز و در محدوده های مورد مطالعه مشخص شد و برای این کار از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP و برای انجام محاسبات نیز از نرم افزار EXCEL استفاده شده است. برای انجام این روش، پس از بررسی مبانی نظری و مطالعات اولیه و گردآوری اطلاعات 6 معیار به عنوان معیار نهایی و برتر انتخاب شدند که شامل معیارهای ارزش ملک (زمین)، مراکز جاذب سفر، شبکه های دسترسی، سازگاری، تراکم جمعیت و گره های ترافیکی می باشد. و همچنین بعد از بررسی نظر کارشناسان و صاحبان امر 3 محدوده (A، B،C) برای احداث پارکینگ های طبقاتی انتخاب شد. محدوده A شامل چهار راه ابرسان و فلکه دانشگاه، محدوده B شامل سه راهی ولیعصر و فلکه تختی و محدوده C شامل چهار راه بهار و آخونی می باشد. با توجه به محاسبات انجام شده و وزن های به دست آمده محدوده A با توجه به مراکز جادب سفر که در این محدوده و اطراف ان قرار دارد به عنوان مکان بهینه برای احداث پارکینگ های طبقاتی شناسایی شد. با توجه به این که در این محدوده پارکینگ غیر طبقاتی وجود دارد می توان از زمین آن برای احداث پارکینگ طبقاتی استفاده کرد.