فاطمه شیرمحمدی

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خودکنترلی هیجانی بر مدیریت تعارضات بین فردی و راهبردهای مسئله گشایی زنان دارای مشکلات زناشویی بود. روش : پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را 300 نفر از مادران دانش آموزان ناحیه 1 شهر قزوین تشکیل دادند که 34 نفر باتوجه به کسب نمره بالا در پرسشنامه تعارض زناشویی (MCQ) و نمره پایین در مقیاس خودکنترلی هیجانی به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس متغیرهای جمعیت شناختی همگن و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (17n=) وکنترل (17n=) قرارگرفتند. گروه آزمایش بر اساس پروتکل تنظیم هیجان گروس در8 جلسه 75 دقیقه ای تحت آموزش خودکنترلی هیجانی قرارگرفت و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. داده ها از طریق پرسشنامه های سبک های مدیریت تعارضات بین فردی (ROCI- II)و راهبردهای مسئله گشایی (PSS) جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندگانه (MANCOVA) تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که با کنترل نمرات پیش آزمون، تفاوت گروه های آزمایش وکنترل در پس آزمون سبک های حل تعارض به غیر از سبک حل تعارض ملزم شده درسطح (05/0p <) و درسبک های حل مسئله درسطح (01/0p <) معنادار بود. نتایج مربوط به تأثیر خودکنترلی هیجانی بر سبک های حل تعارض و شیوه های حل مسئله در بررسی های مربوط به پیگیری همچنان برقرار بود. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش خودکنترلی هیجانی بر استفاده از روش های کارآمدتر مدیریت تعارض تأثیرگذار است و همچنین منجر به استفاده از سبک حل مسئله سازنده در مواجه با تعارضات می شود.

مقدمه: پذیرش اجتماعی، یکی از جنبه های مهم در روابط اجتماعی است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی تصویر بدن و عزت نفس دانش آموزانِ دارای پذیرش اجتماعی بالا و پایین بود. روش: پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی است. تعداد 360 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای از میان همه ی دانش آموزان قزوین انتخاب شدند. سپس تعداد 108 نفر از این افراد با روش گروه سنجی به عنوان افراد ستاره و منزوی شناسایی و تحت مطالعه قرار گرفتند. جهت سنجش متغیرها از پرسش نامه ی روابط چندبُعدی بدن-خود (کش، 1990) و مقیاس عزت نفس (روزنبرگ، 1965) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه انجام شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که بین رضایت از تصویر بدنی و عزت نفسِ افراد ستاره و منزوی، تفاوت معنا داری وجود داشته و میانگین تصویر بدن و عزت نفس در میان افراد ستاره، بالاتر از افراد منزوی است. همچنین بین تصویر بدن و عزت نفس دختران با پذیرش اجتماعی بالا و پایین تفاوت معناداری وجود دارد. اما در پسران، این تفاوت ها معنا دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد پذیرش اجتماعی به ویژه در دختران دانش آموز نقش تعیین کننده ای در تصویر بدنی و عزت نفس داشته باشد. همچنین پذیرش اجتماعی بالا در گروه، می تواند تأثیر مثبتی در نگرش های افراد نسبت به خود داشته باشد.