صادق ولی پور

اختلال در عملکرد اندوتلیال، نشانگر اولیه بیماری های قلبی و کاهش عملکرد طبیعی عروق خونی است. هدف کلی این مطالعه مقایسه اثر تمرینات مدرسه محور و تناوبی شدید رویmiR125a-5p، پروتئین واکنشگرC و نیمرخ لیپیدی نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق بود. 45 دانش آموز پسر دارای اضافه وزن و چاق با میانگین سنی  1 ± 14 سال و شاخص توده بدن (kg/m2 17/2±43/26) به شکل داوطلبانه و مساوی به گروه های مدرسه محور، تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند و به مدت 12هفته، هفته ای سه جلسه در تمرینات شرکت داشتند. تغییرات در سطوح miR125a، گردش خون، پروتئین واکنشگرC و نیمرخ لیپیدی قبل و بعد از مداخلات ورزشی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مقادیر پروتئین واکنشگرC، شاخص توده بدن، WHR، درصد چربی بدن، لیپوپروتئین کم چگال و سطوح تری گلیسرید در گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل کاهش وجود داشت (05/0P≤). از سوی دیگر افزایش معنا داری در اوج اکسیژن مصرفی و مقادیر لیپوپروتئین پرچگال آزمودنی ها مشاهده شد (001/0P=)، اما تفاوت بین میانگین های گروه های تجربی در هر دو متغیر معنا دار نبود (15/0P=). همچنین افزایش معنا داری در سطوحmiR-125a-5p  گروه ها وجود داشت و تفاوت بین گروه های تجربی نیز معنا دار بود (001/0P=). در مجموع به نظر می رسد هر دو شیوه تمرینی سبب بهبود عملکرد اندوتلیال و  نیمرخ لیپیدی می شوند، اما تمرینات مدرسه محور در سنین نوجوانی اثربخشی نسبتاً بیشتری دارند. بنابراین، با توجه به ماهیت دشوار اجرای تمرینات تناوبی شدید در کودکان چاق، بهره گیری بیشتر از تمرینات مدرسه محور پیشنهاد می شود.