شبنم روحی

هدف: پژوهش حاضر بررسی تاثیر امید درمانی بر افزایش سلامت روانی در سالمندان شهر تبریز بود. روش: روش این پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 30 نفر از سالمندان شهر تبریز در سال 1397 بود. ابتدا از 80 نفر از افراد سالمند به صورت در دسترس آزمون سلامت روانی به عمل آمد؛ سپس 30 نفر از جامعه فوق که طبق معیار نقطه برش بالینی در سطح غیرنرمالی قرار داشتند (یک انحراف استاندارد پایین تر از میانگین)، انتخاب شدند. از این تعداد، 15 نفر برای گروه آزمایش و 15 نفر برای گروه گواه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. امید درمانی طی 12 جلسه نود دقیقه ای، هر هفته یک جلسه اجرا شد. پس از اتمام جلسات پس آزمون روی دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. یافته ها: براساس نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس، بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: امید درمانی باعث افزایش سلامت روانی می شود. بنابراین شایسته است به منظور ارتقای کیفیت زندگی سالمندان، ارایه خدمات آموزشی و برنامه های ارتقاء دهنده امید با روش های مناسبی مانند یادگیری بر اساس حل مساله با مشارکت فعال افراد در فرآیند بحث با برنامه ریزی مدون انجام پذیرد.