سید سینا امامی

زمینه: مطالعات متعددی به بررسی تجربه پرستاران، تنیدگی و تاب آوری پرستاران پرداخته اند، اما پژوهشی که به تبیین تجربه پرستاران از تنیدگی و تاب آوری در قالب روش نظریه وابسته به زمینه پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: تبیین تجربه پرستاران از تنیدگی و تاب آوری در قالب روش نظریه وابسته به زمینه بود. روش: پژوهش مطالعه کیفی از نوع نظریه وابسته به زمینه به روش گلیزر بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه سرپرستاران بیمارستان شهدای تجریش تهران در سال 1398 تشکیل دادند. 15 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته تا رسیدن به اشباع نظری، جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از کد گذاری باز، محوری و گزینشی انجام شد. یافته ها: از دیدگاه مشارکت کنندگان، 5 عامل اصلی پیرامون تنش زایی پرستاران در محیط بیمارستان پدیدار شد که می توانند درک پرستاران را از عوامل تنش زایی و تاب آوری نمایان سازند. این عوامل شامل عدالت سازمانی ادراک شده، عوامل بین فردی، عوامل محیطی، عوامل مربوط به بیمار، و عوامل خانوادگی است. نتیجه گیری: طبق نتایج، عوامل مؤثر بر ارتقاء تاب آوری پرستاران شامل راهبردهای مقابله ای، راهبردهای کنار آمدن با تعارضات، روش های کنار آمدن با اشتباهات، منابع شخصی ادراک شده، و عوامل مربوط به شغل می باشند.