جواد معینی راد

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رفتاردرمانی عقلانی هیجانی بر شرم نوجوانان بود. این پژوهش از نوع مطالعه موردی بود . آزمودنی این پژوهش دختری 16 ساله، ساکن شهر شیراز و عضو یکی از دبیرستان های این شهر بود. برای ارزیابی و سنجش وضعیت آزمودنی از مصاحبه رفتاری، خود سنجی، خود بازنگری و کسب اطلاعات از افراد دیگر( که شامل دبیران ، همکلاسی ها و اعضای خانواده وی بودند ) استفاده شد. سپس آزمودنی به مدت 10 جلسه 45 دقیقه ای تحت تأثیر رفتاردرمانی عقلانی هیجانی قرار گرفت. ارزیابی درمان پس از گذشت یک ماه از آخرین جلسه آغاز گردید. این ارزیابی ها نشان داد که رفتاردرمانی عقلانی هیجانی در کاهش شرم آزمودنی تأثیر داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که می توان به رفتاردرمانی عقلانی هیجانی به عنوان روشی مؤثر برای کاهش شرم نوجوانان توجه نمود.

نوجوانی دوره ای از زندگی است که با بلوغ جنسی همراه است. یکی از مشکلات برخی از نوجوانان رفتار خود ارضایی است. این رفتار به شکل افراط باعث افزایش احساسات و هیجان های منفی در نوجوانان می شود. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی بر خود ارضایی پسران نوجوان است.روش پژوهش از نوع مطالعه موردی است. آزمودنی این پژوهش یک دانش آموز 18 ساله بود. وی در یکی از دبیرستان های آموزش وپرورش ناحیه سه شیراز مشغول به تحصیل است. ابزار پژوهش مقیاس خود ارضایی جهانیان، مقیاس اجتناب و همجوشی نوجوانان و برگه های خود گزارشی نوجوان بودند. آزمودنی پژوهش به مدت 9 جلسه تحت تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی قرار گرفت. جلسه های درمانی از طریق آنلاین انجام شد.برگه های گزارش آزمودنی و ثبت رفتار آماج وی حاکی از کاهش رفتار خود ارضایی بود. مقایسه داده های به دست آمده از مقیاس خود ارضایی نیز نشان دهنده کاهش این رفتار بود. داده های مقیاس اجتناب و همجوشی نوجوانان نیز نشان داد که همجوشی شناختی نوجوان کاهش یافته است.با بررسی داده های به دست آمده می توان استنباط نمود که درمان مبتنی بر پذیرش و پای بندی در کاهش رفتار خود ارضایی آزمودنی مؤثر بوده است. به نظر می رسد که این روش درمانی بر کاهش میزان خود ارضایی نوجوانان سودمند باشد.

تعیین اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر رفتاردرمانی شناختی بر کاهش نشانه های بیش فعالی / نقص توجه کودکان هدف این پژوهش بود.این پژوهش از نوع مطالعه موردی بود . آزمودنی های آن چهار کودک 6 ساله دارای اختلالات یادگیری و نقص توجه / بیش فعالی بودند . والدین این کودکان در سال تحصیلی 99-1398 برای بهبود نشانه های اختلال بیش فعالی / نقص توجه آنان به مراکز اختلالات یادگیری آموزش و پرورش ناحیه سه شهر شیراز مراجعه کرده بودند. ابزار اندازه گیری نقص توجه / بیش فعالی مقیاس CSI4 ، مصاحبه بالینی و گزارش های والدین و مربیان این دانش آموزان بود. این کودکان و خانواده های آنان به مدت 16 جلسه تحت تأثیر خانواده درمانی قرار گرفتند. سپس میزان نشانه های اختلال نقص توجه و بیش فعالی دوباره اندازه گیری شد . نتایج نشان داد که پس از اجرای خانواده درمانی، نشانه های اختلال نقص توجه / بیش فعالی در این کودکان کاهش یافته است.

هدف : تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی هدف این پژوهش بود. روش : روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود . جامعه آماری این تحقیق مادران دانش آموزان کم توان ذهنی دوره متوسطه تحصیلی در آموزش وپرورش ناحیه سه شیراز بودند. ابزار این پژوهش مقیاس افسردگی بک بود. از بین این مادران به روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه به تعداد مساوی گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 45 دقیقه ای تحت تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکردند. یافته ها : داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. روش تجزیه وتحلیل، تحلیل کوواریانس بود. میانگین پس آزمون گروه آزمایش کمتر از میانگین پیش آزمون بود . این تفاوت معنادار بود (P<0/001). نتیجه گیری : براساس این یافته ها فرض صفر آماری رد شد و می توان استنباط نمود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی در آموزش وپرورش ناحیه سه شیراز مؤثر است.