بهنوش رادپور

زمینه و هدف: رضایت از رابطه جنسی یکی از عوامل مهم رضایت از زندگی زناشویی است و کسانی که رضایت جنسی بیشتری دارند به طور قابل ملاحظه ای کیفیت زندگی بهتری را نسبت به آن هایی که رضایت جنسی ندارند گزارش می دهند ؛ لذا هدف پژوهش حاضر تعیین مقایسه اثربخشی غنی سازی زندگی ( PAIRS ) و برنامه پیشگیری و بهبود رابطه ( PREP ) بر رضایت جنسی زوج های جوان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی (پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه) است؛ جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز بینا، سلام زندگی، امامت و شکرانه در شرق تهران بود که از میان زوجین مراجعه کننده در بازه زمانی اردیبهشت و خرداد 1400 پس از غربالگری به وسیله پرسشنامه رضایت جنسی لارسون و همکاران (1998) 35 زوج حاضر به همکاری و شرکت در پژوهش شدند و به شیوه هدفمند 30 زوج ار بین آن ها انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه که دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه است گمارش شدند. در این پژوهش 10 زوج (20 نفر) در گروه آموزش غنی سازی زندگی ( PAIRS ) ؛ 10 زوج (20 نفر) در گروه برنامه پیشگیری و بهبود رابطه PREP و 10 زوج (20 نفر) در گروه گواه به صورت تصادفی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله غنی سازی زندگی ( PAIRS ) و برنامه پیشگیری و بهبود رابطه ( PREP ) بر رضایت جنسی (73/67= F ، 001/0= P ) موثر است؛ این تاثیر در محله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مشاوره گروهی به زوجین به روش غنی سازی ازدواج ( PAIRS ) و برنامه پیشگیری و بهبود رابطه ( PREP )، هر دو بر رضایت جنسی زناشویی موثر اند. بر پایه یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که غنی سازی ازدواج ( PAIRS ) و برنامه پیشگیری و بهبود رابطه ( PREP ) روشی فراخور برای بهبود رضایت زناشویی است.

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به اختلال های رفتاری دارای رفتارهایی هستند که بر افراد و محیط پیرامون شان، تأثیر منفی می گذارند و مشکلات زیادی برای والدین و سایر اعضای خانواده خود ایجاد می کنند. در این راستا هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مدلی از مداخله دلبستگی محور بر کاهش تنیدگی والدینی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای بود. روش: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای ارجاعی به مرکز مشاوره آموزش و پرورش گنبد کاووس در سال 1396 بود که 20 نفر از آنها بر اساس ملاک های ورود و خروج به مطالعه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 مادر) و گواه (10 مادر) جایدهی شدند. گروه آزمایش مدل مداخله دلبستگی محور را به صورت هفتگی در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند، ولی گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در تنیدگی والدینی مادران (17/35=F، 0/001=P) و نافرمانی مقابله ای (17/65=F، 0/001=P) در مرحله پس آزمون و پس از دو ماه پیگیری نشان داد. نتیجه گیری: درمان دلبستگی مادران راهبردهای کارآمد و سودمندی را برای بهبود عملکرد رابطه والد-کودک و درمان مشکلات رفتاری کودکانی که از مشکلات دلبستگی رنج می برند، در اختیار والدین و مراکز روان درمانی کودکان قرار می دهد.