مهناز سادات حسینی

«پروین اعتصامی» در میان اهل ادبیات به «زنی که مردانه شعر می گوید» شهرت دارد، شاعری که سروده هایش بیش از هر چیز صبغه ی اخلاقی دارد. شعر پروین به دلیل وجود واژه ها و عباراتی که به طور کلی در ارتباط با زن معنای بیشتری دارند و نشان دهنده ی مهارتهای زندگی زنانه در شعر یک زن می باشد نمی تواند مردانه تلقی شود از سوی دیگر خالی بودن اشعار این شاعر از واژه هایی مانند: عشق، معشوق، یار، بوسه و ... که می تواند حاصل زبان و رفتار طبیعی زنی جوان باشد نشان دهنده ی تفاوت های فکری و رفتاری او با دیگر زنان شاعر می باشد. بدیهی است که پروین چونان زنان دیگر از احساسات زنانه برخوردار بوده اما به دلیل پای بندی به آیین های قومی و خانوادگی از ابراز احساسات خود خودداری کرده است. بنابراین می توان شعر پروین را غیرجنسی نامید که آن چه در شعر او به شدت احساس می شود تنهایی زنی است که احساسات و بخصوص جنسیت خود را سرکوب می کند و در پشت اشعارش پنهان می شود.