محمدعلی جعفری بغدادآبادی

یکی از مباحث پرکاربرد در علوم ارتباطات بحث گروه و ارتباطات گروهی است. گروه به عنوان محملی برای ایجاد ارتباطات انسانی و همچنین ارتباطات گروهی به عنوان یکی از تقسیمات ارتباطات انسانی شناخته می شود که در میان اندیشمندان علم ارتباطات دارای اهمیت فراوانی است. ارتباط در قالب گروه می تواند یکی از فرصت های مناسب برای انتقال مفاهیم ارتباطات مذهبی باشد که نمونه هایی از آن را می توان در برخی از هیئات های و تشکل های فرهنگی، مذهبی، تکایا، حسینیه ها و مساجد مشاهده نمود. پژوهش پیش رو قصد دارد تا با بررسی مؤلفه های گروهی و ارتباطات درون گروهی، به تحلیل فرهنگی ارتباطی هیئات مذهبی پرداخته و به فرصت ها و تهدیدات موجود در ارتباطات درون گروهی ایشان، نگاهی علمی داشته باشد. در این پژوهش، نظریات گروهی و ارتباطات گروهی قرون 19 و 20 مانند نظریات امیل دورکیم در مورد رفتار گروهی، هورتون کلی پیرامون گروه های کوچک، نظریات حول موضوع پویایی گروه و... مورد استفاده قرار گرفتند. پس از تطبیق مؤلفه های گروهی با مباحث درونی عموم هیئات مذهبی از طریق روش کتابخانه ای و بعضا هم مشاهده سیستماتیک، می توان به برخی نتایج همچون اهداف مشترک هیئات ، مقررات و ضوابط درونی هیئات ها، اثرگذاری و کنش متقابل درونی و... دست یافت. همچنین مدیریت گروهی، همنوایی گروهی، نقش های گروهی و... هم ازجمله نکات تطبیقی مرتبط با حوزه ارتباطات گروهی در میان این هیئات ها می باشد.