سونیا بادبره

یکی از مهمترین عوامل محیطی در شکل گیری دلبستگی، تجربه های دوران کودکی به ویژه تجربه سوء رفتار کودکی است. این مطالعه با هدف تعیین نقش تجربه های سوء رفتار دوره کودکی در شکل دهی ابعاد دلبستگی در بزرگسالی انجام شد. این پژوهش توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه در سال 1394 بودند. در مجموع 385 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. همه آنان پرسشنامه خودگزارشی کودک آزاری (محمدخانی و همکاران، 2003) و پرسشنامه سبک های دلبستگی ( وان آودن هاون و همکاران، 2003) را تکمیل کردند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند، بین سوء رفتار جسمی، عاطفی، جنسی و غفلت با دلبستگی ایمن رابطه منفی و معنادار وجود دارد. بین سوء رفتار عاطفی با دلبستگی اشتغال خاطر و هراسان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بین سوء رفتار جسمی و جنسی با دلبستگی اجتنابی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. سوء رفتار غفلت با دلبستگی های ناایمن (اشتغال خاطر، هراسان و اجتنابی) ارتباط معنی داری ندارد. همچنین تجربه های سوء رفتار کودکی به طور معناداری توانستند 15 درصد از تغییرات دلبستگی ایمن، 6/8 درصد از تغییرات دلبستگی اشتغال خاطر، 6/1 درصد از تغییرات دلبستگی هراسان و 5/5 درصد از تغییرات دلبستگی اجتنابی را پیش بینی کنند (01/0 ≥ p ). با توجه به نتایج این پژوهش مشاوران و درمانگران باید به این متغیرها توجه کرده و بر اساس آنها برنامه های مناسبی برای ایجاد دلبستگی ایمن و جلوگیری از شکل گیری ابعاد دلبستگی ناایمن طراحی کنند.