ناهید ابراهیمی

شبکه های بیسیم یکی از شاخه های علم مخابرات در عصر حاضر هستند که اثرات آن در زندگی روزمره به وضوح دیده می شود. در نوع خاص از این شبکه ها، مجموعه ای از حسگرها برای جمع آوری اطلاعات در یک محیط بیسیم با یکدیگر مرتبط هستند و به نام شبکه های حسگر بیسیم شناخته می شوند. از آنجایی که امنیت و حفاظت حریم شخصی در بسیاری از کاربردهای پیشنهادی مربوط به شبکه های حسگر بیسیم بسیار با اهمیت هستند شبکه های حسگر بیسیم معمولاً برای جمع آوری رکوردها از محیط غیر ایمن تنظیم می شوند. تقریباً تمامی پروتکل های امنیتی WSN بر این تاکید دارند که یک مهاجم میتواند به طور کلی یک گره حسگر را با روش دسترسی فیزیکی مستقیم کنترل نماید. ظهور شبکه های حسگر به عنوان یکی از تکنولوژیهای عمده در آینده، چالشهای مختلفی را برای محققان در پی داشته است. شبکه های حسگر بیسیم از تعداد زیادی گره حسگر کوچک که جداگانه اجرا می شوند و در موارد مختلف بدون دسترسی به منابع تجدیدپذیر انرژی تشکیل شده است. علاوه بر این امنیت بحث اساسی در پذیرش و بکارگیری شبکه های حسگر برای کاربردهای مختلف است؛ همچنین چالش های مختلفی در شبکه های حسگر نیز وجود دارد. در این مقاله امنیت شبکه های حسگر بیسیم مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

دیپلماسی و توسل به مذاکره و گفتگو از زمانهای قدیم وجود داشته است که از طریق اعزام قاصد صورت می گرفته و اولین اصلی که عملاً در این زمینه برقرار شد اصل مصونیت قاصد بود که اساس قاعده مصونیت دیپلماتیک است. در دنیای امروز افزایش تماس ها بین دولتها و همین طور مابین ملتها و حرکت جوامع به سمت جهانی شدن و با کمرنگ شدن مرز بین دولتها منافع و حقوق افراد تلاقی بیشتری با یکدیگر پیدا کرده است که چتر حمایتی حقوق بین الملل توسط نهاد حمایت دیپلماتیک توانسته است تا حدودی حمایت خود را شامل حال شرکت های تجاری گرداند که از سوی دول بیگانه متحمل صدمه و خساراتی شده اند . از جمله سوالات مورد بحث شروط اعمال حمایت دیپلماتیک این است که این حمایت حق فرد است یا دولت متبوعش و هم چنین وضعیت اشخاص اعم از حقیقی و حقوقی به چه شکل است و اینکه دول ثالث به ویژه به هنگام تابعیت مضاعف یا چندگانه چگونه ایفای نقش می نمایند. طرح کمیسیون حقوق بین الملل در این زمینه تا حدود زیادی ابهامات را برطرف ساخته است و از جمله اقدامات مهم حقوق بین الملل و در راستای حمایت از اشخاص در عرصه ی بین المللی می باشد. با بررسی دیدگاههای جدید کمیسیون حقوق بین الملل می توان دریافت که دولت متبوع می تواند به منظور اعمال حمایت از تبعه خویش از راهکارهای گوناگونی بهره بگیرد این راهکارها که در ابتدا از روشهای سیاسی مانند مذاکره غیر رسمی، مبادله یادداشت سیاسی و مذاکرات رسمی شروع می گردد و در مرحله ی بعد می تواند به طرح دعوی در نزد مراجع داوری یا قضایی بین المللی ختم گردد . حمایت از حقوق اشخاص(حقیقی و حقوقی) می تواند از طریق ابزارهای متعدد به عمل آید از جمله: حمایت کنسولی، توسل به مکانیسم های معاهدات حقوق بشری، تعقیب کیفری یا اقدام شورای امنیت یا سایر نهادهای بین المللی که حمایت دیپلماتیک هر کدام از اینها بسته به شرایط و اوضاع و احوال پرونده مطروحه توانائی تاثیرگذاری و حمایت دارند.

وقتی نگاهی به گذشته می اندازیم، می بینیم که نسبت به چند سال گذشته در زندگی ما تغییرات زیادی به وجود آمده است که تقریبا تمام این تغییرات را باید به پیشرفت های تکنولوژی و دستاوردهای آن مربوط دانست. شبکه اینترنت اشیا فناوری نوظهوری است و در واقع شبکه ای است که در آن تمامی اشیا قابلیت ارتباط از طریق شبکه را خواهند داشت. با پیشرفت و گسترش ارتباطات در جهان، تنها در طول کمتر از نیم قرن نحوه ارتباط انسانها با یکدیگر به طور کلی دچار دگرگونی شد و این دگرگونی در ارتباطات مدیون وجود اینترنت و گسترش آن در سراسر جهان می باشد. اینترنت در سال 1966 با ارتباط دو کامپیوتر در مرکز تحقیقاتی نظامی آرپا در ایالات متحده شروع بکار کرد اما با گذشت نیم قرن از آن تاریخ گستره ارتباطات به قدری وسیع شده که بشر امروز درحال اتصال اشیا به یکدیگر و استفاده از داده های بدست آمده از آنهاست. از این ارتباط با نام اینترنت اشیا یا IoT یاد می شود. اینترنت اشیا موارد استفاده و کاربردهای بسیاری دارد و ما هنوز به دنبال یافتن و استفاده کاربردی از آنها هستیم. بررسی های موسسه تحقیقاتی گارتنر نشان می دهد که تا سال 2020 بیش از 25 میلیارد وسیله مختلف در جهان از طریق خدمات مبتنی بر اینترنت اشیا به اینترنت یا دیگر شبکه های اطلاع رسانی متصل خواهند شد.. در