مصطفی اژدری

پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران بسیاری از استراتژیست های فرهنگی غرب که خود را با یک سامانه ایدئولوژیک نو روبرو دیدند که هرگز قدرت و نفوذ آن را تصور نمی کردند، راه های مختلفی برای این تهاجم آزموده شد که در میان آن خونین ترین جنگ ها رقم خورد و چون حاصلی نداشت از چند سال پیش با توّجه به گسترش عصر ارتباطات و کم رنگ شدن مرزهای کلاسیک و به تبع آن تأثیر پذیری جامعه ایران از رشد روزافزون وسایل ارتباطی و شبکه های ماهوراه ای، اصلی ترین راه در چارچوب دیپلماسی عمومی، تهاجم فرهنگی عنوان شد و در میان این تهاجم فرهنگی راه تهاجم رسانه ای روش و منشی فوق مؤثر خوانده شد، در میان رسانه های غربی که در طول سال های پس از انقلاب، به عنوان بازوی رسانه ای و پروپاگاندای استکبار جهانی به تبلیغ علیه منافع و مصالح ملی ایرانیان و نظام ارزشی حاکم بر داخل کشور پرداختند، شبکه بی بی سی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. یکی از شگردهای پروپاگاندایی شبکه بی بی سی فارسی، تاکتیکی موسوم به «القاء بی طرفی» است. در این شگرد، برنامه سازان سعی در القاء این گزاره دارند که هیچ گونه گرایش و جهتی نسبت به خبر تحلیل و برجسته شده ندارند؛ امّا درواقع تحلیل محتوا و تبیین و ارزیابی برنامه های پخش شده از این برنامه فارسی زبان این گزاره را تأیید می کند که این شبکه با گزینش-گری و برجسته سازی و استفاده هوشمند از تکنیک های عملیات روانی در اخبار و برنامه های مطابق با امیال و مطامع گردانندگانش، اغراض خود را با ژست بی طرفی به صورت نامرئی به بدنه افکار عمومی تزریق می کند.