محمدامین محمدیان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تغییر عرض رکاب (Q Factor) بر کینماتیک مفصل زانو در صفحه فرونتال در دوچرخه سواران با زاویه کیوهای متفاوت بود. سه گروه 8 نفره از دوچرخه سواران جاده رو (1- زاویه کیو کوچک، 2- زاویه کیو نرمال و 3- زاویه کیو بزرگ)، در چهار عرض رکاب 16، 19، 22 و 25 سانتی متر رکاب زدند. متغیرهای ماکزیم ابداکشن، ماکزیمم اداکشن، دامنه حرکتی و میانگین زاویه ابداکشن/اداکشن مفصل زانو با استفاده از سیستم آنالیز حرکت 8 دوربینه حین رکاب زدن محاسبه گردید. نتایج نشان داد در متغیرهای ماکزیمم، مینیمم و میانگین زاویه ابداکشن مفصل زانو بین گروه 1 و گروه 3 تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین اثر تغییر عرض رکاب بر متغیرهای ماکزیمم، مینیمم و میانگین ابداکشن مفصل زانو معنادار و با افزایش عرض رکاب، ابداکشن مفصل زانو نیز افزایش یافته بود. همچنین اثر تعاملی بین عامل درون گروهی و بین گروهی در تمامی متغیرها غیر معنادار بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد تفاوت در زاویه کیو افراد و همچنین افزایش عرض رکاب بر کینماتیک مفصل زانو در صفحه فرونتال اثرگذار است؛ بنابراین در انتخاب عرض رکاب مناسب برای دوچرخه سواران، تفاوت در زاویه کیو آنها باید در نظر گرفته شود.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه سفتی اندام تحتانی و تغییرپذیری آن بین سه شیوه مختلف اجرای آزمون هاپینگ انجام شد.30 دانشجوی پسر فعال و سالم، هاپینگ عمودی به سه شیوه دوطرفه، یک طرفه روی پای برتر و یک طرفه روی پای غیر برتر را با استراتژی کنترلی (فرکانس ۲/۲ هرتز) برای تعیین متغیرهای سفتی اندام تحتانی اجرا کردند. مقایسه بین شیوه های اجرای مختلف از طریق آزمون آنووا با اندازه گیری مکرر یک راهه انجام شد. یافته های پژوهش حاکی از این بود که میزان سفتی اندام تحتانی بستگی به شیوه اجرای آزمون هاپینگ دارد. همچنین نتایج پژوهش کمتر بودن تغییرپذیری سفتی یک طرفه نسبت به دوطرفه را نشان داد که می تواند بیانگرساده تر بودن الگوی حرکتی هاپینگ یک طرفه نسبت به دوطرفه باشد. بنابراین به نظر می رسد بهتر است به جای آزمون هاپینگ دوطرفه، از آزمون هاپینگ یک طرفه به عنوان آزمون استاندارد برای تعیین سفتی اندام تحتانی در افراد سالم استفاده شود.