مهری علیزاده

شناخت و درک هرچه بیشتر آینده و ناشناخته هایی که فراروی انسانها و جوامع بشری قرار دارد از اهمیت بالایی برخوردار است. این شناخت به ما کمک می نماید که از خطر رویارویی با ناشناخته هادوری ننماییم. همچنین آینده شناسی این امکان را به انسانها می دهد که یک قدم پیشتر از حال گام بردارند. اطلاع نسبی از آنچه که ممکن است در آینده اتفاق افتد و وقوع آن محتمل است، ضروری به نظر میرسد. این شناخت به برنامه ریزان و دانشمندان کمک می نماید تا در عرصه های مختلف با اطمینان خاطر برنامه ریزی نمایند.نظریه پردازان معتقدند آینده پژوهی، آینده شناسی است که دریچه ورود ما به آینده را میسر می سازد با توجه به اینکه وظیفه اصلی آموزش و پرورش توسعه نسل آینده است همچنین آموزش و پرورش از پیش دبستان تا دانشگاه ضرورتا بایستی آینده مدار باشد زیرا کارکرد آن در واقع تجهیز دانش آموزان و دانشجویان به دانش و مهارت های لازم برای مشارکت موثر در جامعه در زمان حال و بالاخص برای آینده می باشد.

در شرایط کنونی که جهان در پی تغییرات فزاینده و پرشتابی است، لازم است کلیه مدیران و سازمان های آنان با شناخت حالات و وضعیت های روانشناختی کارمندان و کارکنان خویش که مهمترین عامل در بهره وری و تولید می باشند، و همچنین توجه به ابعاد سرمایه روانشناختی در دوره های آموزشی ضمن خدمت ، آنان را در درک بهتر توانمندی های خویش یاری دهند تا برخورداری از مولفه های سرمایه زای روانی خود در پی کسب مزیت های رقابتی برای خود و سازمان خویش برآیند، زیرا سازمانی که نیروی انسانی درخوری نداشته باشد، هرگز توانایی رقابت در عصر کنونی را پیدا نخواهند نمود. روان شناسی مثبت فراخوانی است برای علم و تجربه روان شناختی که همانقدر که به ضعف ها می پردازد به نقاط قوت هم بپردازد، همانقدر که به اصالح و ترمیم بدترین چیزها در زندگی علاقمند است به ساختن بهترین چیزها نیزعلاقه نشان دهد و همانقدر که به بهبود آسیب ها می اندیشد به پربارتر کردن زندگی افراد طبیعی و عادی هم بیندیشد.در حقیقت سازمان ها خواهند توانست با استفاده مناسب و به جا از این سرمایه و با اجتناب کردن از اشتغال ذهنی مداوم به ضعف ها و سوء عملکردهای افراد توسط رهبران و همکارانشان و با تکیه بر قوت ها و کیفیت های مطلوب آنها همانند اعتماد به نفس ، خوش بینی ، امیدواری و اعتماد به نفس ، این موارد را در کارکنان خویش افزایش داده و بدین وسیله عملکرد فردی و سازمانی را بهبودی بخشند.

مطالعه پیرامون عوامل مؤثر بر توزیع درآمد از مهمترین اهداف محققین علوم اجتماعی در کشورهای درحال توسعه می باشد. در این میان نقش آموزش در توزیع درآمد ازجمله موضوعاتی است که توجه متفکرین حوزه علوم اجتماعی و توسعه را به خود جلب کرده است.آنچه مسلم است سرمایه گذاری در آموزش وپرورش یک عامل کلیدی در فرآیند رشد و توسعه اقتصادی است. تأمین سرمایه انسانی مستلزم انجام فعالیتهای آموزشی است. در پژوهش حاضر در ابتدا به بررسی توزیع درآمد و شاخص های موثر پرداخته شده و نظریه های مربوطه را بیان نموده ایم نتایج نشان داد که تنها راه موثر و پایدار در توسعه و رشد اقتصادی که با عث افزایش درآمد و توزیع عادلانه آن می شود آموزش است بررسی تئوری ها نیز همگی بر سهم بالای آموزش در توسعه انسانی و توزیع عادلانه درآمد دلالت دارند.