ساجد طیبی

رفتار زبانی نام های خاص در متن های گرایش های گزاره ای، یکی از دیرپاترین مشکلاتِ پیش ِروی رویکرد میلی به معناشناسیِ نام های خاص است. پازل های فرگه و کریپکی، دو نمونه از این مشکلات اند. طرفداران این رویکرد، تلاش های بسیاری برای حل این معماها انجام داده اند. در این مقاله، ضمن مروری بر راه حل های مختلفِ ارائه شده، تلاش شده است تا بر اساس رویکرد جدید کیت فاین به معناشناسیِ نام های خاص، که معناشناسی ربطی خوانده می شود، راه حلی جدید و یک پارچه به این پازل ها ارائه شود. نشان داده می شود که این راه حل جدید، هم به چارچوب نظریه میلی متعهد است و هم نسبت به دیدگاه های رقیب، شهودهای ما را درباره متون گرایش های گزاره ای و ماهیت پازل ها، بهتر برآورده می سازد.

در این مقاله به بررسی رابطه میان آموزه معناشناسیکِ دلالت گری صلب نام های خاص در زبان طبیعی و آموزه متافیزیکی ذات گرایی درباره افراد می پردازیم. به طور مشخص می خواهیم بررسی کنیم که استدلال های کریپکی برای هر یک از ادعاهای ذات گرایانه او درباره افراد تا چه اندازه به آموزه صلبیت نام های خاص وابسته است. برای این منظور ابتدا به معرفی هریک از این آموزه ها می پردازیم و سپس با تمییز میان سه سطح متفاوت از ذات گرایی در نام گذاری و ضرورت رابطه هر کدام از این ادعاهای ذات گرایانه را با صلبیتِ نام های خاص بررسی می کنیم. خواهیم دید که کریپکی در هیچ کجا در استدلال برای هیچ ادعای ذات گرایانه اساسی و غیرپیش پاافتاده ای، صرفاً بر مقدمه های معناشناسیک متکی نبوده است.