علی اکبر خوشگفتار مقدم

هدف از این تحقیق شناسایی و تبیین عوامل کلیدی توفیق کیفیت یادگیری الکترونیکی در دانشگاه آزاد بود. ازاین رو برای تحقق اهداف پژوهش بررسی مقایسه ای میان دیدگاه های خبرگان و دانشجویان واحد الکترونیکی دانشگاه آزاد درباره عوامل کلیدی توفیقِ کیفیت یادگیری الکترونیکی انجام گردید. در بخش کتابخانه ای پژوهش حاضر، از مطالعات انجام شده در خصوص شناسایی و تبیین عوامل اثرگذار بر توفیق کیفیت یادگیری الکترونیکی از منظر ذی نفعان مختلف استفاده گردید و بر اساس پیشینه پژوهشی و تحقیقات مرتبط و نیز نظرسنجی از خبرگانِ یادگیری الکترونیکی، پرسشنامه ای توسط محققان طراحی و میان نمونه های جامعه ی آماری پژوهش توزیع گردید. به منظور اخذ نظرات گروه های موردمطالعه و به دست آوردن راهکارهای بهبود کیفیت یادگیری الکترونیکی نیز برخی از گویه های پرسشنامه به صورت باز، طراحی شد و از افراد نمونه خواسته شد اهمیت هر یک از عوامل کلیدی توفیق یادگیری الکترونیکی در دانشگاه آزاد را اولویت بندی نموده و نظرات خود را نیز در صورت لزوم درج نماید. نکته بااهمیتی که درروند انجام پژوهش مدنظر محققان قرار گرفت، هدایت فرایند انجام تحقیق به گونه ای بود که پرسش شوندگان بتوانند بار عاملی هر مؤلفه اصلی و فرعی و میزان اهمیت هر عامل فرعی مرتبط با مؤلفه اصلی را مشخص نمایند. مهم ترین یافته این پژوهش آن بود که دیدگاه خبرگان و دانشجویان در خصوص عوامل کلیدی توفیق کیفیت یادگیری الکترونیکی در دانشگاه آزاد باهم متفاوت است که درنهایت پس از حذف عوامل مشترک و تکراری این مقدار به 7 عامل اصلی، 32 عامل فرعی و 55 شاخصه ارزیابی تقلیل یافت.

با توسعه کاربردهای فن آوری اطلاعات و سامانه های هوشمند، امکانی برای فراگیران راهبری قطار فراهم شده است که بتوانند فرایند یادگیری و آموختن مهارت های حرفه ای را در فضای مجازی تجربه نمایند. شبیه سازهای آموزشی؛ در محیط های مجازی به شبیه سازی شرایط عادی یا مخاطره آمیز نظیر: بروز سوانح، حوادث ریلی و سایر اختلالات خطوط شبکه ریلی می پردازند. این پژوهش با هدف بررسی نقش استفاده از شبیه ساز آموزشی در کیفیت یادگیری فراگیران راهبری قطار و ارائه راهکارهایی برای بهبود آن در مراکز آموزش های تخصصی صنعت حمل و نقل ریلی درون شهری انجام شده است. در ادامه تحقیق نیز وضعیت موجود در بخش شبیه ساز آموزشی مرکز آموزش های تخصصی متروی تهران مورد ارزیابی قرار گرفته است تا میزان سودمندی این ابزار در بهبود کیفیت تعیین گردد. روش پژوهش در این تحقیق از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن متشکل از مدرسان، کادر آموزشی، مدیران و فراگیران مرکز آموزش های تخصصی راهبری قطار در متروی تهران به تعداد 254 نفر بوده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 131 نفر تعیین شد. داده های پژوهش با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته و به صورت بسته پاسخ، جمع آوری و اطلاعات حاصل از آن نیز با استفاده از آزمون کای دو تحلیل گردید. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از شبیه ساز آموزشی در بهبود کیفیت یادگیری فراگیران راهبری تأثیر مثبت دارد و توسعه استفاده از آن در سایر مراکز آموزش حرفه ای در شهرهای مختلف کشور می تواند ارتقای سطح مهارت های کاربردی راهبران قطار منجر شود.